Από όποια πλευρά κι αν επιχειρήσει κανείς να κρίνει το αποτέλεσμα του αγώνα με τη Λαμία, θα οδηγηθεί πάνω-κάτω στο ίδιο συμπέρασμα: “Γκέλα” εκτός προγράμματος. Η ανάγνωση της χθεσινής αναμέτρησης είναι συγκεκριμένη. Ο Αρης δεν είχε πλάνο διάσπασης της πολυπρόσωπης άμυνας των φιλοξενουμένων, ειδικά από το λεπτό της αλλαγής του Γιάννη Φετφατζίδη. Από εκείνο το σημείο και μετά κρίθηκε, σε σημαντικό βαθμό, η έκβαση του αγώνα.
Τέτοια παιχνίδια χρειάζονται ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είναι ικανοί να διασπούν τις μαζικές άμυνες και ο “Φέτφα” είναι ποδοσφαιριστής που μπορεί να λειτουργήσει με αυτό το πνεύμα. Από τη στιγμή που ο Μίκαελ Ενινγκ αποφάσισε να τον περάσει εκτός αγώνα, οι “κιτρινόμαυροι” έχασαν μέρος της δύναμής τους και μαζί την ευκαιρία να φτάσουν στην 3η θέση της βαθμολογίας.
Οι Θεσσαλονικείς έμειναν πίσω στο σκορ και η μορφή του παιχνιδιού πήρε συγκεκριμένη διάσταση. Η Λαμία αμυνόταν και ο Αρης προσπαθούσε να διασπάσει το τείχος, χάρη στις αρετές των μεσοεπιθετικών του. Ο Φετφατζίδης ήταν από τους καλύτερους στο πρώτο 45λεπτο. Αρκεί να δούμε τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε η φάση της ισοφάρισης. Ο βραχύσωμος χαφ πέρασε τέσσερις αντίπαλους ποδοσφαιριστές, άνοιξε χώρο για τον επερχόμενο Γκάμα και ο τελευταίος πάσαρε στο σωστό σημείο για τον Λάρσον, προκειμένου να γίνει το 1-1.
Ο,τι, δηλαδή, θα μπορούσε (και έπρεπε) να συμβεί και στο δεύτερο ημίχρονο. Ωστόσο, η έξοδος του “Φέτφα” αποδυνάμωσε τον Αρη, γιατί οι πλαγιοκοπήσεις περιορίστηκαν αισθητά, παρά τις χαμένες ευκαιρίες μπροστά από την εστία του Θεοδωρόπουλου.
Αν ο Αρης “γύριζε” το ματς θα “έπιανε” ΟΦΗ, Ξάνθη και ΑΕΚ, ενώ η ισοπαλία τον άφησε σε κοντινή απόσταση με Παναθηναϊκό, Ατρόμητο και Λαμία. Αυτομάτως, το επόμενο 90λεπτό κόντρα στους Περιστεριώτες, αποκτά διαφορετική βαρύτητα.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (2/12)