Μπορεί η Γερμανία να διέλυσε την Πορτογαλία αλλά δεν τρόμαξε. Στιβαρή, γεμάτη ταλέντο, με την υποψία πως της λείπει ο ηγέτης να την οδηγήσει στα δύσκολα. Γιατί και αυτά σίγουρα θα έρθουν...
Η ομάδα του Λεβ δεν είναι καλύτερη από αυτή που παρουσίασε η Γερμανία στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο και Ευρωπαϊκό. Εϊναι, όμως, το δεύτερο φαβορί πίσω από τη Βραζιλία για την κατάκτηση του τίτλου γιατί «διατηρείται» καλύτερα από τους αντιπάλους της. Η Ισπανία είναι πάντα υπολογίσιμη αλλά χορτασμένη, η Αργεντινή παίζει πάντα με εμμονές και εμφυλιακό κλίμα και αυτή, παρότι της λείπει ο πιο νεαρός Κλόζε, έχει τον Μίλερ να παίζει αυτό το κάτι σαν φορ με τρομερά αποτελεσματικό τρόπο.
Και αν η απουσία ηγέτη είναι εμφανής, αυτή είναι και που την κάνει καλύτερη ομάδα από τις άλλες. Η Βραζιλία έχει τον Νειμάρ, η Αργεντινή τον Μέσι, η Πορτογαλία τον Ρονάλντο ενώ τα «πάντσερ» στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στο σύνολο που για να μην το και τους αδικούμε, υπάρχουν και πολύ καλές μονάδες εντός αυτού.
Ο Λεβ έχει την τύχη να διαθέτει μια σχετικώς νεαρή ομάδα που έχει πολλά παιχνίδια στα πόδια της με τη συγκεκριμένη σύνθεση αλλά είναι και εμφανώς πιο φρέσκια από τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου.
Έτσι με πιο γρήγορα πόδια, με φανερό ταλέντο και το... σεβασμό της διαιτησίας (με την Πορτογαλία όλα τα κρίσιμα σφυρίγματα ήταν υπέρ της), η Γερμανία μπορεί να αγχώνεται για το τι θα κάνει μετά τα προημιτελικά.
Μέχρις εκεί και αγωνιζόμενη στο ρελαντί απέναντι σε αντιπάλους όπως η Νιγηρία και το Ιράν, μπορεί να ξεκουράσει τα αστέρια της και να δώσει την ευκαιρία στον Κλόζε να γράψει ιστορία. Να πετύχει τα δύο γκολ που χρειάζεται και να ξεπεράσει τον μεγάλο Ρονάλντο.
Θυμηθείτει και λίγο... μουσική Γερμανία
