Ακούγοντας κανείς τον Άγγελο Χαριστέα, στην πρώτη του επίσημη τοποθέτηση από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα στον Αρη, θ΄ αντιλήφθηκε ξεκάθαρα ότι από δω και στο εξής όποια επιλογή-απόφαση στην ομάδα η ευθύνη τον βαραίνει. Αυτό αρχίζει να ισχύει από την έλευση του νέου προπονητή, εν προκειμένω του Μίκαελ Ένινγκ, που είναι 100% επιλογή του. Τη στήριξε από την αρχή. “Είναι ο πρώτος που πήρα τηλέφωνο”, είπε. Πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει ότι... αυτόν ξέρει, αυτόν εμπιστεύεται; Δεν είμαι σε θέση βέβαια να γνωρίζω την επιλογή του αν είχε ένα διαφορετικό μπάτζετ, πιο υψηλό, ακόμα και διαφορετικό ρόστερ αν θέλετε. Ο ίδιος το ξέρει.
Τους λόγους της επιλογής του πάντως φρόντισε να τους παραθέσει, με βασικότερο όλων ότι έχει ιδία άποψη για τον Ένινγκ. Δούλεψαν μαζί, άρα τον γνωρίζει και σαν προπονητή και σαν χαρακτήρα. Ξέρει τον τρόπο δουλειάς, τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία του. Πιστεύει λοιπόν ότι “κουμπώνει” σ’ αυτόν τον Αρη, ειδάλλως δεν θα έβαζε τα στήθη του μπροστά. Ο πρώτος άλλωστε που δεν θέλει τη γκέλα αυτή τη στιγμή είναι ο Χαριστέας, άσχετα αν το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου, ακόμα και των ΜΜΕ, κατέκριναν και καταδίκασαν σε αποτυχία την επιλογή Ένινγκ πριν ακούσουν και κυρίως προτού καν να δουν. Απλά και μόνο λόγω βιογραφικού, επειδή δεν κάνει… γκελ! Λες και όσοι έχουν περάσει αυτά τα χρόνια – δεν είναι και λίγοι – ήταν προπονητές της εμβέλειας του Κούπερ.
Το γιατί καθυστέρησε, επίσης το εξήγησε. Ουσιαστικά πήγε στη λογική περιορισμού της πιθανότητας λάθους. Πρώτα ήθελε να μάθει αυτός την ομάδα που παρέλαβε και των πραγματικών της προβλημάτων, σε θέματα αγωνιστικά, καθημερινότητας και λειτουργίας και μετά να την παραδώσει σε κάποιον που θα έρθει να δουλέψει πρώτη φορά στη χώρα μας, πόσω μάλλον μεσούσης της περιόδου. Αυτό δείχνει ευθύνη και αντίληψη. Ξέρω τι έχω και που είμαι, ξέρω τι πρέπει να κάνω. Από ‘δω και στο εξής θα είναι υπόλογος των αποφάσεών του, όπως υπόλογοι είναι και όσοι έκαναν το καλοκαίρι τον σχεδιασμό της ομάδας μη φροντίζοντας να την ενισχύσουν σε καίριες θέσεις, μη φροντίζοντας καν να διορθώσουν τις παραλείψεις τους ακόμα και την ύστατη στιγμή. Και σε αυτούς αναφέρθηκε, αλλά με έξυπνο τρόπο. Όπως θα έκανε ο καθένας που σέβεται αυτό που υπηρετεί.
Ορθώς έπραξε κατά τη γνώμη μου σε αυτό το κομμάτι ο Άγγελος Χαριστέας και δεν έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά, κατονομάζοντας τους υπευθύνους – άπαντες τους γνωρίζουν – ή μπαίνοντας σε περισσότερες λεπτομέρειες περί λαθών. Όχι υπό την έννοια ότι θα ήταν άκομψο και… αντιεπαγγελματικό, αλλά γιατί αυτή τη στιγμή η ομάδα παλεύει για το restart, μετά τα σερί ανεπιτυχείς αποτελέσματα, οπότε αυτό που τον ενδιαφέρει πρώτιστα είναι η ηρεμία και όχι να ανοίξει “διάλογο” για πράγματα που έγιναν και δεν αλλάζουν και για πράγματα με τα οποία υποχρεούται αυτός, η ομάδα και ο νέος προπονητής να πορευτούν τουλάχιστον για μερικούς ακόμα μήνες. Στην ουσία με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το θέμα προστάτευσε τον σύλλογο και την ομάδα. Τους ποδοσφαιριστές και το κλίμα που παλεύει να χτίσει. Δεν τον ενδιαφέρει – ως έναν βαθμό προφανώς - τι έκαναν και πώς λειτουργούσαν τα πράγμα πριν, αλλά τι θα κάνει ο ίδιος για να τα διορθώσει και το πώς θα λειτουργεί ο σύλλογος όσο είναι κομμάτι του.
Ο Άγγελος Χαριστέας είπε πολλά, τα διατύπωσε έξυπνα και φάνηκε διαβασμένος ως προς το τι έγινε και το τι πρέπει να γίνει. Ολοι, όπως και οι προηγούμενοι, θα κρίνονται βάσει της προσφοράς και της προσπάθειάς τους. Από τον ίδιο, το τεχνικό τιμ, τους υπαλλήλους μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή του ρόστερ. Στα υπόλοιπα που αναφέρθηκε και αφορούσαν κυρίως θέματα λειτουργίας, υποδομών, συνεργατών κ.α., αναδεικνύεται σε κάθε περίπτωση (και) ο τρόπος σκέψης του γύρω από το ποδόσφαιρο και το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα μεγάλο κλαμπ. Σου λέει με λίγα λόγια… αυτός που θα έρχεται στο κλαμπ, είτε είναι προπονητής, είτε ποδοσφαιριστής, είτε τεχνικός διευθυντής, θα προσαρμόζεται σ’ αυτό και όχι το κλαμπ. Μοντέρνος και ευρωπαϊκός για τα ελληνικά δεδομένα είναι η αλήθεια τρόπος σκέψης, αποτελεί όμως ερωτηματικό αν μπορεί να τον υλοποιήσει και κυρίως αν θα έχει τη βοήθεια και τα κατάλληλα εφόδια.