Η διαφορά δυναμικότητας του Αρη με τον Ολυμπιακο ήταν δεδομένη. Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο τα ρόστερ δεν κρίνουν τα αποτελέσματα οι “κιτρινόμαυροι” είχαν λόγους να αισιοδοξούν ότι θα μπορούσαν να φθάσουν σ’ έναν θρίαμβο που θα έσβηνε τη “μουτζούρα” του αγώνα με τη Λάρισα και θα του προσέφερε πολλά ακόμη κέρδη.
Για να το πετύχει αυτό όμως θα έπρεπε να πιστέψει στη νίκη, να αποφύγει τα λάθη και να έχει περίσσιο πάθος. Τι είχε απ’ όλα αυτά ο Αρης χθες κόντρα στον Ολυμπιακό; Σχεδόν τίποτε. Οπότε μόνο κάτω από ειδικές συνθήκες θα μπορούσε να πάρει κάτι περισσότερο από αυτό που αποκόμισε βαθμολογικά μετά τα 90 λεπτά του αγώνα με τους “ερυθρόλευκους”. Ο Αρης έχει λόγους να γκρινιάζει για τα “σφυρίγματα” του Τζουβάρα, καθώς πρόσφερε με τις αποφάσεις του δίχτυ ασφαλείας στον Ολυμπιακό. Αλλά δεν είναι ο λόγος για τον οποίο έχασαν οι “κιτρινόμαυροι”. Κι αν μείνουν σ’ αυτό θα έχουν βάλει το κεφάλι τους στην άμμο, όπως η στρουθοκάμηλος, πιστεύοντας ότι θα “κρύψουν” τα στραβά και ανάποδα της ομάδας.
Το πράγματα ξεκίνησαν εξαιρετικά για τον Αρη. Πρώτον γιατί με τον Σάσα στην ενδεκάδα αποκαταστάθηκε η τάξη ανασταλτικά. Δεύτερον γιατί το γκολ του Ντιγκινί στο 7ο λεπτό “φούντωσε” ακόμη περισσότερο την φωτιά που είχε ανάψει από νωρίς, από τον παθιασμένο για νίκη κόσμο του Αρη, στις κερκίδες. Κι όταν ένα ντέρμπι ξεκινάει μ’ αυτές τις συνθήκες λογικό είναι να περιμένει κάποιος την ανάλογη συνέχεια.
Ο Αρης δεν έχασε τα λογικά του μετά το γκολ. Δεν παρασύρθηκε από το συναίσθημα και έπαιξε πειθαρχημένα. Εδινε χώρο στον Ολυμπιακό και τον περίμενε κάτω από το κέντρο κρατώντας πολύ κοντά τις γραμμές. Ο Ολυμπιακός φάνηκε αδύναμος να δημιουργήσει προβλήματα από τον άξονα και γι’ αυτό επιχειρούσε τις επιθέσεις του από τα άκρα. Ο Αρης εύρισκε τρόπο να αφοπλίζει τις προσπάθειες των φιλοξενούμενων, αλλά χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει το επιθετικό τρανζίσιον. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 30ο λεπτό οι δύο ομάδες είχαν από μία τελική, με τη διαφορά η τελική του Αρη να έχει γίνει γκολ. Ο Φετφατζίδης κρατούσε ένα χρόνο περισσότερο την μπάλα, οπότε ή την έχανε ή έδινε την ευκαιρία στους παίκτες τού Ολυμπιακού να οργανωθούν αμυντικά.
Δύο φάσεις όμως που δημιουργήθηκαν σε 5’ λεπτά έφεραν τα κάτω πάνω για του Πειραιώτες. Από την δεξιά πλευρά. Εκεί που ο Αρης έχει διαχρονικά αδυναμία, καθώς ο Φετφατζίδης δεν συμμετέχει στη μεσοαμυντική λειτουργία και ο Σούντγκρεν έχει αδυναμίες στα μαρκαρίσματα. Αν σ’ αυτό προσθέσετε και το γεγονός ότι οι δύο κεντρικοί αμυντικοί του Αρη, Βέλεθ και Ρόουζ, έχασαν τις μάχες στο αέρα, δημιουργείται εύκολα το παζλ των γκολ που πέτυχε ο Ολυμπιακός.
Στο β’ ημίχρονο ο Αρης με την είσοδο του Μαντσίτνι (45’ αντί Φετφατζίδη) κέρδισε μέτρα στο γήπεδο, δημιούργησε τρεις ευκαιρίες, όμως δεν σκόραρε. Ο Ολυμπιακός κράτησε το σκορ κάνοντας απλώς διαχείριση του παιχνιδιού στο β’ ημίχρονο (δημιούργησε μόνο δύο τελικές) κι έτσι έφυγε με τους τρεις βαθμούς, περισσότερο εύκολα απ’ ότι θα περίμεναν οι “ερυθρόλευκοι”. Μία ομάδα η οποία είχε “χαμηλή πτήση”, αλλά βρήκε απέναντι της έναν Αρη που είχε πολλές αγωνιστικές παθογένειες και έναν υπηρεσιακό προπονητή.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (7/10)
