Αγαπητή Metrosport,
Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που πέτυχε χθες η Εθνική ομάδα, με τη νίκη της επί της Νέας Ζηλανδίας, ήταν να αποφύγει το ρεζιλίκι του αποκλεισμού από τους 16. Μια ομάδα που πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο με στόχο να βρεθεί τουλάχιστον στην τετράδα, θα ήταν παταγώδης αποτυχία να μην περάσει στη δεύτερη φάση, έχοντας δύο ήττες στους τρεις αγώνες της πρώτης.
Το να πάμε στους 8 είναι φοβερά δύσκολη υπόθεση, αφού χρειαζόμαστε πάση θυσία δύο νίκες και πρέπει να αντιμετωπίσουμε, εκτός από την Τσεχία, την Αμερική. Με μία μόνο νίκη πρέπει να ευνοηθούμε και από το αποτέλεσμα του αγώνα Βραζιλία – Τσεχία, στον οποίο θέλουμε φυσικά νίκη της Τσεχίας, ενώ, αν δεν “αυτοκτονούσαμε” στο ματς με τη Βραζιλία, θα ήταν αρκετό να κερδίσουμε την Τσεχία για να πάμε σίγουρα στους 8.
Για τη χθεσινή νίκη αξίζουν σε όλους τους παίκτες συγχαρητήρια. Δεν νίκησαν μόνο μια πολύ περίεργη και επικίνδυνη ομάδα, ταχύτατη και με εξαιρετικούς σουτέρ, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους. Το άγχος τους, την πίεση με την οποία “φορτώθηκαν” από την ήττα με τη Βραζιλία και από την αγωνία μπροστά στο φάσμα ενός πρόωρου αποκλεισμού.
Αυτή τη φορά ήταν όλοι πιο σοβαροί, πιο συγκεντρωμένοι, πιο προσεκτικοί, πιο εύστοχοι και έπαιξαν πιο έξυπνα, με την έννοια ότι αξιοποίησαν όπως έπρεπε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και αξιοποιήθηκαν και οι ίδιοι καλύτερα από αυτόν. Θα μπορούσαν να τα πάνε καλύτερα στην άμυνα, στο μαρκάρισμα δηλαδή των Νεοζηλανδών σουτέρ, από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεν είναι πάντα εύκολο να αντιμετωπίσεις μια ομάδα που όλοι οι παίκτες της σουτάρουν μανιωδώς και με εκνευριστική ευστοχία, κάνοντας μάλιστα “τρελές” επιθέσεις πέντε, έξι, το πολύ δέκα δευτερολέπτων.
Πάμε, λοιπόν, τώρα να κερδίσουμε το Σάββατο τους Αμερικάνους. Γίνεται; Λογικά, δεν γίνεται. Αλλά, λογικά, δεν γινόταν ούτε το 2006. Το κάναμε όμως. Κι από τότε οι Αμερικάνοι δεν έχουν άλλη ήττα σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Μόνο από την Ελλάδα έχουν χάσει. Γιατί να μην ξαναχάσουν;
Οι ελπίδες μας στηρίζονται σε μια ακόμη καλύτερη από τη χθεσινή απόδοση, στο στιλ παιχνιδιού που θα ταιριάζει στον Γιάννη, όπως ταίριαζε και χθες, αλλά και στην… Τουρκία. Από τη στιγμή που η Τουρκία έχασε από την Αμερική μόνο και μόνο επειδή οι παίκτες της έχασαν τέσσερις στις τέσσερις συνεχόμενες βολές, γιατί να μην κερδίσουμε εμείς που είμαστε καλύτεροι από τους Τούρκους;
Η Τουρκία απέδειξε ότι η Αμερική δεν είναι μια άτρωτη ομάδα και αυτό το μήνυμα μπορεί να το αξιοπιήσει η ελληνική ομάδα. Με τις ευχές όλων μας και, για την ώρα, ζήτω η Τσεχία...
Στέλιος Γρηγοριάδης
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (6/9)