Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Αρης έχει πάρει μια πορεία η οποία οδηγεί σε αδιέξοδο. Ανεξαρτήτως της ξεκάθαρης προσπάθειας του Δημήτρη Γουλιέλμου να ωραιοποιήσει την κατάσταση (και από τη μία πλευρά είναι λογικό να επιδιώκει να προστατεύσει την εταιρία που του ανήκει), είναι γνωστό ότι αναζητεί βιώσιμη λύση.
Γιατί τα χρέη αυξάνονται, οι υποχρεώσεις γίνονται μεγαλύτερες, η οικονομική δυσπραγία προκαλεί ασυνέπεια στους διακανονισμούς. Ο νυν μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ, όταν αποφάσισε να εμπλακεί στον Αρη, δεν γνώριζε την κρισιμότητα και τη σοβαρότητα της περίστασης. Ηταν χαλαρός, μέχρι το σημείο που αντιλήφθηκε ότι βρίσκεται στους πρόποδες ενός βουνού. Νόμιζε ότι ήταν σε αίθουσα δικαστηρίου όπου εκεί το περιβάλλον είναι οικείο γι’ αυτόν. Γι’ αυτόν τον λόγο, στην επίσημη παρουσίασή του, είχε πει ότι… «εφόσον εμφανιστεί άνθρωπος να πάρει την ομάδα, θα συνεισφέρω κι εγώ με 500.000 ευρώ». Δεν ήταν η μοναδική υπερβολή που βγήκε από τα χείλη του.
Είναι δεδομένο όμως ότι προσπαθεί να βρει λύση γιατί αντιλαμβάνεται ότι η τωρινή κατάσταση δεν έχει μέλλον. Η προχθεσινή παρουσία της Ελένης Αμβροσιάδου στο Παλέ συνδυάστηκε με την παραπάνω ξεκάθαρη πρόθεση. Προφανώς και δεν πέφτουν έξω αυτοί που αδυνατούν να πιστέψουν ότι ήταν συμπτωματική η παρουσία ενός προσώπου της δικής της τεράστιας εμβέλειας, σ’ ένα περιβάλλον μάλιστα το οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται στις συνήθειές της, στα hobbies της. Είναι μια λεπτή υπόθεση η οποία δεν βρίσκεται στο σημείο που φαντάζεται ο καθένας. Θα είναι ευλογία ακόμη και η δημιουργίας μιας ισχυρής σχέσης του Αρη με τη συγκεκριμένη επιχειρηματία.
Προς το παρόν όμως, άπαντες θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους μια θρυλική φράση του Γιάννη Ιωαννίδη. Την είπε στις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι», γιατί ότι η γλώσσα δεν πρέπει να προτρέχει της σκέψης και η φαντασία της λογικής.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (15/4)
