Πισωγύρισμα θεωρείται για τον Αρη το ισόπαλο αποτέλεσμα με τη Λαμία, ειδικά όταν έχει προηγηθεί μία αξιοθαύμαστη προσπάθεια και μία άδικη ισοπαλία στο ΟΑΚΑ.
Με τη χθεσινή γκέλα το ταμείο στο “Κλεάνθης Βικελίδης” παραμένει μείον. Σε επτά εντός έδρας αγώνες ο Αρης “πέταξε” επτά βαθμούς και ειδικά εχθές σπατάλησε τεράστια ευκαιρία για να βρεθεί στην 3η θέση της βαθμολογίας. Κι έχει μπροστά του ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα αγώνων μέχρι τη διακοπή για τα Χριστούγεννα, με εκτός έδρας παιχνίδια απέναντι σε Ατρόμητο, ΟΦΗ, Παναθηναϊκό, και ένα στην έδρα του με το Βόλο.
Πάμε, όμως, στα χθεσινά. Ο Αρης φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν είχε τον τρόπο για να διασπάσει την καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας και ο Ένινγκ δεν είχε σχέδιο να αντιπαρέλθει στην κίνηση ματ του Μάντζιου στο δεύτερο ημίχρονο. Τι έκανε; Αφού η ομάδα του έκανε το δύσκολο, να προηγηθεί δηλαδή στο “Κλεάνθης Βικελίδης” και πήγε το ματς στα αποδυτήρια με το 1-1, έβαλε πεντάδα στην άμυνα (με τον Βύντρα), κλείδωσε στο μέτρο του δυνατού τις απειλές που προήλθαν στο α’ ημίχρονο από Γκάμα, Φετφατζίδη, Λάρσον και έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις του. Να διαφυλάξει τον βαθμό. Το παιχνίδι της Λαμίας ήταν παθητικό, ο Αρης πήρε μέτρα ενέτεινε την πίεση, δημιουργήθηκαν οι καταστάσεις, αλλά δεν υπήρχε ο παίκτης να τις τελειώσει.
Ο Ένινγκ ξέμεινε από ιδέες και επέμεινε στο ίδιο πλάνο. Δίχως να υπάρχει λογική εξήγηση έβγαλε από το γήπεδο τον μοναδικό παίκτη που έχει την ικανότητα και θα μπορούσε να “γκρεμίσει” το αμυντικός τείχος της Λαμίας κι έτσι ο Αρης έχασε ενέργεια επιθετικά και διεισδυτικότητα. Η είσοδος του Μαρτίνες δεν βοήθησε πουθενά, σε αντίθεση με του Μαντσίνι ο οποίος μπήκε στις φάσεις και έβγαλε ενέργεια.
Μπορεί επίσης ο γερμανός τεχνικός να μην το παραδέχτηκε, αλλά ήταν λάθος η απόφασή του να αφήσει στην κερκίδα τον μοναδικό, μετά τον Ιντέγε, καθαρό φορ που διαθέτει στο ρόστερ του, τον Διαμαντόπουλο. Ένα λάθος που φάνηκε και από τον τρόπο που λειτούργησε ο προπονητής του Αρη, να μην κάνει 3η αλλαγή. Δεν είχε να κάνει, αφού την ώρα που ο Αρης έψαχνε το δεύτερο γκολ, στον πάγκο υπάρχουν μόνο αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές. Οσο κι αν κυριάρχησε η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο και έπαιζε… μονότερμα, φάνηκε να μην διαθέτει τρόπο έκφρασης στην επίθεση, την ιδέα αλλαγής πλάνου, όπως επίσης και τον παίκτη που θα λύσει τον γρίφο του γκολ. Εκεί ήταν το πρόβλημα.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (2/12)