Διαβάζω ότι οι ομάδες της Super League ζήτησαν συνάντηση με τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, για να συζητήσουν μαζί του θέματα που αφορούν στο ποδόσφαιρο, ενόψει της τροποποίησης της αθλητικής νομοθεσίας.
Μαθαίνω ότι αυτό που περισσότερο τους απασχολεί είναι να απαλλαγούν πλήρως από τις όποιες ευθύνες και να μην διατρέχουν κανένα κίνδυνο για την συμμετοχή σε επεισόδια λεσχών τις οποίες έχουν αναγνωρίσει.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολλές φορές άδικο να τιμωρούνται οι ομάδες επειδή ένας ανεγκέφαλος οπαδός πέταξε ένα αντικείμενο και χτύπησε έναν αντίπαλο ποδοσφαιριστή, ή άνοιξε μια πόρτα και μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να κάνει την βόλτα του, να βρίσει, να φτύσει, ή να κάνει κι εγώ δεν ξέρω τι.
Ωστόσο, δεν είναι παράλογο να εμπλέκει η Πολιτεία και τις ομάδες στο θέμα των ευθυνών για την πρόκληση βίας από τους οπαδούς τους.
Οι ομάδες σχετίζονται με τους οπαδούς. Είναι σε συχνή επικοινωνία μαζί τους. Συνεννοούνται για τα εισιτήρια, για τις μετακινήσεις (όταν επιτρέπονται), τους δίνουν το δικαίωμα ακόμη και να μιλάνε στους ποδοσφαιριστές όταν δεν πάει καλά η ομάδα για να τους θέσουν προ των ευθυνών τους.
Είναι γνωστό, επίσης, ότι πολλές φορές οι ομάδες διαθέτουν τους νομικούς τους για να υπερασπιστούν οπαδούς όταν αυτοί παρεκτρέπονται και συλλαμβάνονται.
Από την στιγμή, λοιπόν, που υπάρχει μία τέτοια σχέση, οι ομάδες δεν γίνεται να… νίπτουν τας χείρας τους και να ζητάνε από την Πολιτεία να μην έχουν καμία ευθύνη και καμία συνέπεια για τα επεισόδια που προκαλούν οι οπαδοί τους. Ειδικά αυτοί που είναι μέλη αναγνωρισμένων από τις ΠΑΕ λεσχών.
Εφόσον μια ΠΑΕ αναγνωρίζει μια λέσχη, οφείλει να φροντίζει και για την λειτουργία της βάσει της σχετικής νομοθεσίας και για την συμπεριφορά των μελών της.
Κι υπάρχουν τρόποι για να γίνει αυτό. Όπως υπάρχει και η δυνατότητα λήψης μέτρων από την ΠΑΕ στην περίπτωση κατά την οποία μια λέσχη οπαδών δημιουργεί προβλήματα και η ομάδα την πληρώνει με πρόστιμα, τιμωρίες έδρας, αφαίρεση βαθμών.
Αν η Πολιτεία και οι ομάδες θέλουν, όλα γίνονται…