Ο ορισμός «έλληνας ποδοσφαιριστής» αποτελεί, με συγκεκριμένες εξαιρέσεις, το πιο σύντομο ανέκδοτο στην Ευρώπη. Δεν τον έχουν σε υπόληψη, δεν αποτελεί εξαγώγιμο προϊόν.
Τις προηγμένες ευρωπαϊκά χώρες οι Έλληνες ποδοσφαιριστές τις βλέπουν με το κιάλι, ενώ ακόμα και στις περιφερειακές χώρες βρίσκουν ομάδες με το ζόρι σε χαμηλότερες κατηγορίες. Ποιος φταίει για το γεγονός;
Η εύκολη απάντηση είναι ότι φταίει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πώς να παίξεις για παράδειγμα στην Αγγλία όπου απαιτείται ταχύτητα και δύναμη τη στιγμή που στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο παίζεται σε slow motion; Πολλές φορές, όταν παρακολουθείς ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην Ελλάδα έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για άλλο άθλημα. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Υπάρχουν όμως και οι ατομικές ευθύνες των ποδοσφαιριστών. Η λογική της καφετέριας. Την εξήγησε ο Φερνάντο Σάντος στη διάρκεια της χθεσινής εκδήλωσης στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με αφορμή την σημερινή επέτειο από την κατάκτηση του Euro 2004. Ιδού τι είπε: «Είχα ένα πλεονέκτημα ότι σας γνώριζα πολύ καλά. Κατάλαβα πολύ γρήγορα πως είναι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής. Πάντα λέω την ίδια ιστορία. Ήταν όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα για την ΑΕΚ. Την πρώτη προπόνηση την έβαλα στις 8 το πρωί. Για μένα ήταν κάτι φυσιολογικό. Τότε ήρθε ο Δέλλας και ο Νικολαΐδης και μου είπαν ότι δεν μπορεί να γίνει προπόνηση εκείνη την ώρα γιατί έχει πολλή κίνηση και έτσι το άλλαξα και το έκανα 7. Τότε ήρθαν όλοι και μου είπαν δεν πειράζει, ας το αφήσουμε στις 8. Οι Έλληνες παίκτες έχουν μία νοοτροπία που δεν είχα αντιληφθεί. Κατάλαβα πως πρέπει να τους εξηγείς τι θέλεις να κάνουν και γιατί. Υπάρχει σίγουρα η νοοτροπία της καφετέριας».
Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα. Κλασικότερο ο Γρηγόρης Γεωργάτος που εγκατέλειψε την καριέρα του στην Ιταλία επειδή δεν άντεχε να ζει χωρίς… φραπέ! Άρα η αρρώστια των ελλήνων ποδοσφαιριστών έχει όνομα: ασθένεια του φραπέ!
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport