Πέρασαν δύσκολες και αγωνιώδεις στιγμές μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης από το Λαρισαίο διαιτητή τόσο η ομάδα, όσο και ο κόσμος της. Ευτυχώς η «περιπέτεια» είχε αίσιο τέλος. Σίγουρα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και με την εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες, ο χαρακτηρισμός της περιπέτειας απεικόνιζε πολύ σωστά την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι γηπεδούχοι για να διαφυλάξουν το χρυσό – όπως αποδείχθηκε – γκολ του Πέλκα.
Ο Δικέφαλος με «χαμηλή πτήση» (έμοιαζε να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τα «φτερά» του)…«προσγειώθηκε» εκεί που ήθελε, αποφεύγοντας ένα «σοκ» που καραδοκούσε και που θα είχε σαν συνέπεια να προκληθούν ακραίες καταστάσεις στο σύλλογο. Όπως το συνηθίζει ο ΠΑΟΚ έτσι και χθες, ξεκίνησε ζωηρά, μαχητικά και διεκδικητικά, για να «ξεφουσκώσει» όμως γρήγορα παρουσιάζοντας στη συνέχεια τη γνωστή εικόνα της μετριότητας, των βραχυκυκλωμάτων και της σύγχυσης. Αυτές οι μεταπτώσεις είχαν σαν αποτέλεσμα να αναθαρρήσουν οι αντίπαλοι του, οι οποίοι διαπιστώνοντας τις αδυναμίες του έστησαν εύστοχα την τακτική τους και διεκδίκησαν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης με πάθος, αλλά και με αξιώσεις, το γκολ που θα τους έδινε το εισιτήριο για τα ημιτελικά.
Χθες είχαμε λοιπόν τον «γνωστό» ΠΑΟΚ του Ιγκόρ Τούντορ και τον επίσης «γνωστό» αξιόμαχο φετινό Πανιώνιο του Μαρίνου Ουζουνίδη. Είναι αλήθεια πως σε αυτό το ενενηντάλεπτο «αποτυπώθηκαν» ανάγλυφα τα «ίχνη» της φιλοσοφίας και της ικανότητας των δύο τεχνικών. Ο ΠΑΟΚ όπως προαναφέραμε κινήθηκε σε επίπεδα και σε ρυθμούς στα όρια σχεδόν της μετριότητας.
Είχε κάποια μικρά φωτεινά διαλείμματα αλλά αυτά ήταν ελάχιστα. Σαφέστατα υπάρχει η δικαιολογία της απουσίας των βασικών παικτών. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που αγωνίστηκε χθες η ομάδα, με την τακτική της δηλαδή, ούτε με τα χαλαρώματα και τις άπειρες χαμένες προσωπικές μονομαχίες των παικτών της. Μερικοί από τους τελευταίους παρουσιάστηκαν περιέργως άνευροι και λιγόψυχοι, θαρρείς και ήταν απροετοίμαστοι και αδιάβαστοι σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Ο Πανιώνιος ήταν «πιστό αντίγραφο» της ομάδας των εξαιρετικών εμφανίσεων της φετινής περιόδου.
Επιβεβαίωσε όλους όσους πρόβλεψαν ότι θα ήταν ένας πολύ δύσκολός αντίπαλος για τον ΠΑΟΚ των αδυναμιών και των πολλών προβλημάτων. Η πρόκριση οδηγεί τον ΠΑΟΚ ένα βήμα πριν από τον τελικό, ήρθε με άγχος, με πολλές δυσκολίες και χαιρετίστηκε θα λέγαμε με συγκρατημένη αισιοδοξία λόγω της εικόνας που παρουσίασε για μια ακόμη φορά η ομάδα. Ωστόσο οι φίλοι του ΠΑΟΚ την κρατάνε, την αξιολογούν σωστά σαν επιτυχία και ελπίζουν να την εξαργυρώσουν…στον τελικό. Με την προοπτική βέβαια να δουν την ομάδα τους να «συνέρχεται» σύντομα.
Η κριτική για τον Κροάτη κόουτς των γηπεδούχων περιορίζεται στην…«αυτομαστίγωση» του με την «επιστράτευση» μπροστά στον κίνδυνο και στην τρικυμία που είχε, του Κάτσε. Ο παραγκωνισμένος παίκτης εκείνη τη στιγμή κρίθηκε από τον επιπόλαιο Κροάτη ότι ήταν αυτός που θα μπορούσε «να του βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Στον αντίποδα ο Μαρίνος Ουζουνίδης πήρε άριστα με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον αγώνα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Αισιόδοξα μηνύματα από το Δικέφαλο; Η σιγουριά που άρχισε να δείχνει ο Βελλίδης, απελευθερωμένος πλέον από τις φοβίες, το άγχος και τις αναστολές της προσαρμογής του. Επίσης η επιβεβαίωση της «αξίας» του Χατζησαΐα. Σε αυτά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και το «γεμάτο» μαχητικό ενενηντάλεπτο του Μπερμπάτοφ, όπως και μερικές έξοχες ατομικές προσπάθειες του Μακ. Ο Τσίμιροτ ξεκίνησε πολύ καλά για να παρασυρθεί όμως κι αυτός στη γενική πτώση. Ο Τζιόλης έδειχνε «σκασμένος». Καλός ήταν ο Βίτορ. Ο Σκόνδρας παρά το γεγονός ότι έπαιζε σε λάθος θέση…με λάθος πόδι απέδειξε ότι είναι αγωνιστής. Μικρή η συμμετοχή του Πέλκα, όπως και του Κλάους ο οποίος θα πρέπει να τύχει ηθικής στήριξης γιατί όπως όλα δείχνουν περνάει μια πολύ δύσκολη περίοδο. Όσο για τον Κάτσε; Συμμάζεψε το κέντρο. Το χειροκρότημα που δέχθηκε από την κερκίδα δεν είναι μόνο η δική του δικαίωση, αλλά κι ένα σκληρό μήνυμα προς την κατεύθυνση εκείνων που με τις εμμονές τους και τις ανοησίες τους έχουν καταφέρει να υποβαθμίσουν, να απαξιώσουν και να απενεργοποιήσουν χωρίς την παραμικρή αντίδραση και δίχως ένα σοβαρό διοικητικό έλεγχο, παίκτες της αξίας του Έργκους.
