Ο ΠΑΟΚ θα έχανε από τον καλύτερό του Αστέρα Τρίπολης ανεξαρτήτως Καλογερόπουλου. Είναι, όμως, αυτή η «τάχα μου δήθεν» αντικειμενική κριτική που επιτρέπει σε όλους μας να περάσουμε τη διαιτησία του Καλογερόπουλου στα ψιλά; Φυσικά και όχι.
Η άθλια εμφάνιση των παικτών του Αναστασιάδη είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τον διαιτητή του αγώνα που έχοντας τη ρετσινιά του… τηλεκατευθυνόμενου στα κρίσιμα παιχνίδια, εκτέλεσε με στυγνό τρόπο το καθήκον του. Χωρίς να τον νοιάζει ούτε που ξεφτιλίζεται, ούτε που ξεφτιλίζει εργαζόμενους ποδοσφαιριστές και τον κόπο τους…
Ο Καλογερόπουλος και η ταχύτητα της αντίδρασής του στο πέναλτι είναι ένδειξη των προθέσεών του. Ακολουθεί σε ελάχιστα λεπτά το γκολ του Γιαννιώτα και η απίστευτη πρόκλησή του... τρόμαξε ακόμα και τους επόπτες του που σε μια προσπάθεια να φανούν… εκτός κόλπου, δίνουν 2-3 οφσάιντ υπέρ του ΠΑΟΚ που ουδέποτε υπήρξαν.
Αστεία πράγματα σε ένα πρωτάθλημα που επιτρέπει σε εγκληματικές οργανώσεις να το έχουν τσιφλίκι τους και στέλνει τον κόσμο στην ασφάλεια του καναπέ του και στην ευλογία του… αντίπαλου συνδρομητικού που έχει όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα να του προσφέρει.
Ποιος είναι ο κερδισμένος της κατάστασης; Όχι πάντως ο Αστέρας Τρίπολης...
ΥΓ. Αγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ δείχνει αδύναμος να αντιδράσει όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Λόγω πλάνου και λόγω ψυχολογίας. Ελάχιστοι οι παίκτες που αντέχει η ψυχούλα τους να διεκδικήσουν τον τίτλο και τώρα ο Δικέφαλος χρειάζεται μόνο τέτοιους για να κάνει την υπέρβαση