Αν έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά και “ξεψαχνίζει” καθημερινά τα δημοσιεύματα, διαπιστώνει ότι ακόμη και οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ εκφράζουν την ανησυχία τους για την καθυστέρηση στις μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας τους. “Θέλουμε βάθος”, λένε. “Πρέπει να αναπληρωθούν όλοι οι παίκτες που είναι τραυματίες και αυτοί που έφυγαν”, λένε. “Δεν έχουμε πολύ χρόνο και πρέπει πάση θυσία να δυναμώσουμε για να περάσουμε σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ”, λένε. Και έχουν απόλυτο δίκιο.
Δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο οι παίκτες να παρακινούν δημοσίως, διακριτικά μεν, σαφέστατα δε, τους διοικούντες να τελειώνουν, επιτέλους, με την ενίσχυση του ρόστερ.
Ξέρουν ότι από τη στιγμή που τέθηκε στόχος να σπάσει το ρόδι μετά τους αλλεπάλληλους αποκλεισμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα πρέπει να πάει στη μάχη κομπλέ, πανέτοιμη με όλα τα όπλα στη διάθεση του Φερέϊρα.
Ξέρουν και λένε το αυτονόητο. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν το αυτονόητο δεν το ξέρουν οι υπεύθυνοι για τις μεταγραφές. Το ξέρουν και το παραξέρουν. Αλλά, είπαμε.
Τα χούγια δεν αλλάζουν εύκολα. Και ένα χούι απόλυτα χαρακτηριστικό του ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη είναι να “τρέχει” στο παρά 5 και στο παρά 1 κάθε μεταγραφικής περιόδου για να καλύψει τα κενά του ρόστερ. Ολα καλά και άγια, αλλά αυτή η κακή συνήθεια δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί, μολονότι, ειδικά φέτος, υπήρχε ένας επιπλέον λόγος να γίνουν όλες οι κινήσεις εγκαίρως.
Η αλλαγή του προπονητή προκάλεσε αυξημένη πίεση χρόνου. Παίκτες και προπονητής πρέπει να γνωριστούν και να γίνουν ένα σώμα, όπως ήταν η ομάδα ένα σώμα με τον Λουτσέσκου. Παρ’ όλα αυτά, ήδη αρχίζει το δεύτερο στάδιο της προετοιμασίας και το ρόστερ έχει ακόμη “τρύπες” που δεν έκλεισαν.
Την αίσθηση της πίεσης του χρόνου φαίνεται ότι την έχουν μόνο οι παίκτες και ο προπονητής. Οσοι ασχολούνται με τις μεταγραφές αναγνωρίζουν το αυτονόητο, θεωρητικά επείγονται και αυτοί, αλλά αποδεικνύεται ότι έχουν διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει “επείγον”. Αυτή η αναντιστοιχία μπορεί να κοστίσει, μπορεί και να αποδειχθεί ασήμαντη αν η ομάδα πετύχει στον στόχο της.
Αν, όμως, αποτύχει θα είναι κρίμα γιατί δεν θα έχει βοηθηθεί από τη διοίκηση στο πιο σημαντικό από τα ζητήματα που έπρεπε να “τρέξουν” το τελευταίο δίμηνο. Θυμίζω, άλλωστε, τι συνέβη πέρσι.
Η ομάδα που πάλεψε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η προπέρσινη ομάδα. Μόνο ο Ζαμπά και ο Χατσερίντι ήταν τα νέα πρόσωπα και, φυσικά, δεν έπαιξαν με τους βασικούς. Η ομάδα έδινε τη μάχη και οι μεταγραφές… περίμεναν. Με αποκορύφωμα τον Βέρνμπλουμ, που ήρθε όποτε γούσταρε εκείνος να βγάλει τα βατραχοπέδιλα για να προσπαθήσει να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport