Ας το πάμε λίγο ανάποδα μετά την ισοπαλία του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι. Άλλες σεζόν θα ήταν αστείο να μιλάμε για γκέλα μετά από οκτώ νίκες και μία ισοπαλία στην εκκίνηση του Πρωταθλήματος. Όταν τα ρεκόρ διαδέχονται το ένα το άλλο, αυτό το γεγονός “φωνάζει” πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο ΠΑΟΚ σε σχέση με τις ομάδες του παρελθόντος.
Ωστόσο, η “γκρίνια” που συνόδευσε το 1-1 κόντρα στην ομάδα του Νταμίρ Κάναντι μόνο ως υπερβολή και αχαριστία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μάλλον απόλυτη γνώση των δυνατοτήτων αυτής της ομάδας συνιστά.
Η ίδια είναι, άλλωστε, εκείνη που έχει “γεννήσει” πολύ μεγάλες απαιτήσεις με τις εμφανίσεις της και όσα έχει πετύχει ως τώρα. Κατά συνέπεια, μόνο γόνιμη είναι η κριτική του κόσμου του ΠΑΟΚ γιατί βάζει τους πάντες, από τον Λουτσέσκου μέχρι τον τελευταίο παίκτη του ρόστερ, σε διαδικασία προβληματισμού. Αυτόν ακριβώς τον οποίο ανέπτυξε ο Χοσέ Κρέσπο στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα, κάνοντας λόγο για υπεροψία και “κάτι που κάνουμε λάθος στα εκτός έδρας ματς”.
Που οδηγεί ο δικός μου προβληματισμός για το τι έφταιξε χθες στον αγώνα; Στο λάθος σκεπτικό με το οποίο μπήκε ο ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο στο δεύτερο ημίχρονο. Αντί να επιδιώξει από το πρώτο δευτερόλεπτο να “τελειώσει” το ματς με ένα δεύτερο τέρμα μπήκε σε μια ακατανόητη επιλογή, με βάση το dna αυτής της ομάδας, να δώσει τον πρώτο λόγο στους γηπεδούχους.
Έτσι, ο Δικέφαλος απώλεσε το μεγαλύτερο ατού που έχει ως ομάδα, να κυριαρχεί στον αγωνιστικό χώρο και να κυκλοφορεί με πλουραλισμό, λόγω της ποιότητας των παικτών του, την μπάλα.
Με απλά λόγια, δεν γίνεται να είσαι ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη με αυτούς τους παίκτες και στο “επιθετικό μπάσιμο” του Ατρομήτου με τις αλλαγές του Ενσικουλού και του Κωτσόπουλου να “απαντάς” τόσο παθητικά.
Φυσικά, έστω και έτσι, είχε την τεράστια ευκαιρία με τον Ζαμπά στο 66’ και τις επίσης πολύ σημαντικές στιγμές με τον Βέρνμπλουμ και τον Πρίγιοβιτς. Αλλά κι αυτές ήρθαν ως απόδειξη του “πόσο λάθος έκανες ρε ΠΑΟΚ που άφησες το ματς ανοιχτό”. Για να κλείσουμε με το κεφάλαιο της λάθος διαχείρισης, προσθέτουμε και τη φάση του γκολ του Ατρομήτου που βρήκε τον πιο επικίνδυνο παίκτη του, τον Ουργκάι να δρα ανενόχλητος μέσα στην περιοχή του Πασχαλάκη (δεν ξέρω αν επηρέασε ο τραυματισμός που είχε νωρίτερα). Το καθαρό μυαλό είχε πάει περίπατο...
Ο ΠΑΟΚ δείχνει μια ακατανόητη ανοχή στους Έλληνες ρέφερι
Απόλυτα συνειδητά προέταξα την αγωνιστική συμπεριφορά του ΠΑΟΚ ως πρώτο λόγο της απώλειας βαθμών. Η οποία ίσως επηρεάστηκε, μάλιστα, από όλη αυτή τη συζήτηση περί απουσίας των τριών δανεικών που έχει από τον Δικέφαλο ο Ατρόμητος. Ίσως να επαναπαύθηκαν οι παίκτες του Λουτσέσκου από το γεγονός ότι έλειπαν από το παιχνίδι Κουλούρης, Γιαννούλης και Χατζηισαΐας, σε αντίθεση με εκείνους του Ατρόμητου που έδειχναν να επιδιώκουν την πειστική “απάντηση” απέναντι σε όλους όσοι μιλούσαν για “φιλικό”
Και βάζω σε δεύτερη μοίρα την κακή διαιτησία του Τζήλου την οποία ο καλός ΠΑΟΚ θα ξεπερνούσε. Για το συγκεκριμένο θέμα, έχω μόνο να σημειώσω το εξής: Ο ΠΑΟΚ δείχνει μια ακατανόητη ανοχή στους Έλληνες διαιτητές. Κράτησε πολύ χαμηλούς τόνους το καλοκαίρι όταν ο Περέιρα και η ΚΕΔ επέλεξαν να κρατήσουν στους πίνακες τον διαιτητή που τίναξε το περσινό Πρωτάθλημα στον αέρα (Κομίνης) και δεν αντιλήφθηκε ότι έτσι εστάλη το μήνυμα στους υπόλοιπους ρέφερι στη χώρα μας ότι για να κάνουν καριέρα δεν χρειάζεται να σφυρίζουν σωστά, αλλά βολικά. Ειδικά, όταν τον βλέπουν να είναι πρώτος σε παρουσίες.
Την ίδια λάιτ αντιμετώπιση είχε και στο θέμα του ορισμού του Τζήλου. Αντί να “φωνάξει” δημόσια (για να το ακούσει ο Περέιρα) ότι είναι τραγικό να επιλέγονται ξένοι διαιτητές για να υπάρχει ισονομία στη μάχη κορυφής και να μην ισχύει το ίδιο όταν παίζει ο πρώτος με τον δεύτερο της βαθμολογίας, έμεινε στο “βλέποντας και κάνοντας”. Σωστά η ΠΑΕ ενημέρωσε ότι θα αλλάξει στάση από εδώ και στο εξής, όμως το σημαντικότερο είναι όλοι να αντιληφθούν πόσο “άρρωστη” είναι η κατάσταση με τους Έλληνες διαιτητές.
Κλείνοντας, είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ δεν έπαθε μεγάλη βαθμολογική ζημιά σήμερα (3/11), ειδικά από τη στιγμή που η ΑΕΚ έφερε ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό. Ο Δικέφαλος όμως μπορεί να συγκρίνεται μόνο με τον καλό εαυτό του, γιατί μόνο έτσι θα δείχνει αυτοσεβασμό...
