Συγχωρείτε μας εάν διαφωνείτε αλλά… Αυτά τα περί 11άδος ανάγκης και σημαντικών απουσιών, εμείς τα ακούμε πλέον, βερεσέ! Μία ομάδα όπως αυτή του ΠΑΟΚ με δεδομένη προοπτική κατάκτησης του Πρωταθλήματος δεν δικαιούται, για να ομιλεί περί αυτών.
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι οι αγωνιστικές ανάγκες του. Είναι η έλλειψη πρόνοιας για αυτές. Επίσης το πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ – και στον ψυχοφθόρο για τον κόσμο του, χθεσινό αγώνα - δεν είναι οι σημαντικές απουσίες από την 11άδα του. Είναι οι ασήμαντες παρουσίες σε αυτήν!
Φυσικά, κι είναι τεράστιο κέρδος οι 3 βαθμοί. Φυσικά, κι είναι μεγάλο κατόρθωμα η παραμονή στην κορυφή της βαθμολογίας. Φυσικά όμως, προκλήθηκαν κύματα ανησυχίας και προβληματισμού στους φίλους του «δικέφαλου» για την απόδοση ισχύος του ενόψει τερματισμού Α΄ κι εκκίνησης Β΄ Γύρου του τρέχοντος μαραθώνιου…
Εάν κι εφ’ όσον πάντως, δεν ήταν σε πολύ καλή βραδιά ο Σαρλ Ιτάνζ, πολύ φοβόμαστε, πως δεν θα ξημέρωνε η Δευτέρα στην Τούμπα! Ο Καμερουνέζος «πορτιέρε» έσωσε τον ΠΑΟΚ – δίχως στάλα υπερβολής – από το χείλος του γκρεμού. Πέντε ή έξι φορές… Ειλικρινά, χάσαμε το μέτρημα… Έδιωξε τον εφιάλτη της ήττας από την Τούμπα. Κι όλα αυτά με μία άμυνα με τρύπες «ελβετικού τυριού». Άνοιγαν την… όρεξη της επίθεσης του Πανιώνιου. Δίχως κέντρο βέβαια, πόσο αντέξει κι η αυτή η ριμάδα η άμυνα. Τζανδάρης και Μαντούρο πελαγοδρομούσαν. Κι ο Κάτσε άργησε να βρει ρυθμό. Κατέβηκαν πίσω οι φορ για να καλύπτουν τα κενά. Έτσι ο Πανιώνιος αντί να πιέζεται, πιεζόταν! Αφήστε που από την διαιτησία βοηθιόταν.
Αποτέλεσμα; Στα πρώτα 45 λεπτά ο ΠΑΟΚ δεν δημιούργησε μία… (αριθμός: 1) ευκαιρία. Δεν ακούστηκε το «αχ» στην Τούμπα. Ναι μεν, ακούστηκε δις το «γκολ» . Από στημένες φάσεις δε, δια ποδός Ράζβαν Ρατς. Και δις επικράτησε άκρα σιωπή. Όχι του τάφου, Επειδή αυτός ο ΠΑΟΚ, του Άγγελου Αναστασιάδη, δεν πεθαίνει! Από την άλλη να είναι πανάκεια ο Άγγελος Αναστασιάδης ο ΠΑΟΚ να μην περιμένει. Εξηγηθήκαμε;
Για να λέμε όμως, και του στραβού (κακού κι ανάποδου πάλι, χθες) ΠΑΟΚ το δίκιο; Είπαμε τι θα γινόταν εάν κι εφ όσον δεν ήταν σε καλή βραδιά ο Σαρλ Ιτάνζ. Να πούμε τι θα γινόταν εάν κι εφ’ όσον δεν ήταν σε κακή (;) βραδιά κι ο Γιάννης Δελφάκης. Ο Αρκάς διαιτητής ωμά και κυνικά καθάρισε τον ΠΑΟΚ σε τρεις φάσεις. Κι άφησε για άλλοθι του την αμφισβήτηση για τον Πανιώνιο σε μία…
Ήταν απροκάλυπτη η επέμβαση του στην εξέλιξη του αγώνα. Προσπάθησε εξ αρχής να την διαμορφώσει. Δεν ευοδώθηκαν τελικά, οι προσπάθειες του. Είναι πάντως, η δεύτερη ωμή και κυνική απόπειρα «εν ψυχρώ» πισώπλατου μαχαιρώματος του ΠΑΟΚ. Με πρώτη εκείνη στη Λειβαδιά, με τον εξ Αθηνών ορμώμενο Ανδρέα Παππά.
Εμείς επιμέναμε κι επιμένουμε: Οι διαιτητές βρίσκουν και κάνουν. Και τούτο όχι επειδή στην ΠΑΕ δεν προστατεύουν τα χρήματα του Ιβάν Σαββίδη, τον κόπο των παικτών και των προπονητών αλλά και τις προσδοκίες των φίλων του «δικέφαλου». Οι διαιτητές βρίσκουν και κάνουν επειδή ο ΠΑΟΚ είναι – εδώ και καιρό – ανίσχυρός (κι) αγωνιστικά, να τους αντιμετωπίσει. Είναι δε, μέγας άθλος οι δύο νίκες: Με Λεβαδειακό και Πανιώνιο με τέτοια πρωτοφανή κόντρα διαιτησίας.
Δίχως αυτή η κόντρα να αποτελεί δικαιολογία για την του ΠΑΟΚ σε αυτούς τους αγώνες. Δε χωρά κουβέντα περί τούτου.
Στον ΠΑΟΚ και χθες, δεν υπήρχαν πόδια να δώσουν μία σωστή πάσα. Να κάνουν μία μακρινή μπαλιά. Να βγάλουν μία αντεπίθεση. Να ανοίξουν την άμυνα. Ένα πόδι του Αριέλ Ιμπαγάσα - στα 40 οδεύει – έφθανε τον «δικέφαλο» αεροπλάνο να τον έκανε.
Στην πρώτη αξιόλογη επιθετική προσπάθεια του – μόλις στο 70ο λεπτό – ο ΠΑΟΚ κέρδισε πέναλτι. Αυτή η περίπτωση είναι συζητήσιμη. Η άλλη, στο πέναλτι του Πανιώνιου, δεν συζητείται καν. Τέλος πάντων. Η αλήθεια είναι πως από το 60ο λεπτό ο ΠΑΟΚ πίεσε. Ο Πανιώνιος πιέστηκε. Μετά το 3-2 αντιστράφηκαν πάλι, οι ρόλοι. Τι σημαίνει αυτό; Δεν πονά μόνον αγωνιστικά λόγω αδυναμιών η ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη. Πονά και ψυχολογικά. Ο ένας πόνος φέρνει ή διώχνει τον άλλον…
