Δεν θα ήταν λογικό να μην ασχοληθεί η ελληνική κοινωνία με την περίπτωση του Δημήτρη Μελιόπουλου, ειδικά μετά τις αναρτήσεις που έκανε στα social media.
Ο 18χρονος μέσος γράφει με τον αυθορμητισμό ενός νέου και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι θέμα ανάλυσης. Κατά την προσωπική άποψή μου, ο νεαρός μέσος μάλλον έχει μπερδέψει έννοιες και πράγματα και οδηγήθηκε σε λάθος συμπεράσματα. Σίγουρα, χρειάζεται δύναμη ψυχής για να τα βροντήξει, όντας παίκτης του ΠΑΟΚ (σκεφτείτε πόσοι πιτσιρικάδες τον ζήλευαν), όμως ο τρόπος που δικαιολογεί την ενέργειά του είναι απόλυτος, μοιάζει να λειτουργεί σαν τα ξέρει όλα σε τόσο νεαρή ηλικία.
Φυσικά, είναι κατακριτέο να μιλά με προσβλητικό τρόπο για συγκεκριμένους ανθρώπους (Παπαδημητρίου), ενώ γεννάται το ερώτημα τι θα έπραττε σε περίπτωση που είχε εξασφαλίσει ένα πραγματικά μεγάλο συμβόλαιο και όχι ένα μηνιάτικο, περίπου των χιλίων ευρώ, όπως συνέβαινε στη σχέση του με τον ΠΑΟΚ. Αν δείτε, μάλιστα, τα όσα γράφει για το χρήμα, από τη μία το απαρνείται, από την άλλη όμως αναγνωρίζει την αξία του για το επίπεδο ζωής κάθε ανθρώπου.
Σε κάθε περίπτωση, η περίπτωση του Μελιόπουλου “’φωνάζει” την ανάγκη ο ΠΑΟΚ, να δει σοβαρά την προοπτική της συνεργασίας με έναν mental coach, έναν άνθρωπο που θα προπονεί το μυαλό και την ψυχή των νεαρών παικτών που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις απαιτήσεις που δημιουργεί η παρουσία τους στην ανδρική ομάδα ενός τόσο πετυχημένου συλλόγου.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (14/10)