Το περασμένο Σαββατοκύριακο δυο ήταν οι ειδήσεις που ψιθυρίζονταν στα Beach-bar: α) Ο κροκόδειλος του Ρεθύμνου. Β) Το διαζύγιο του Κωστόπουλου με την Μπαλατσινού. Αποδείχτηκε ότι γύρω από ένα ζωντανό ερπετό που παρεισέφρησε στην ελληνική πανίδα μπορεί να στηθεί θαυμάσια μια επικοινωνιακή καταιγίδα παρασύροντας στο πέρασμά της ακόμη και τα νερά μιας τεχνητής λίμνης. Μέχρι και οι πανελίστες εντρύφησαν στα μυστικά ενός φυσιοδίφη για να βγάλουν το πόρισμα: Τελικώς, ο κροκόδειλος έχει και ταίρι. Δεν είναι μόνος του… Μόνος του είναι μόνον ο Κωστόπουλος. Πλέον…
Η mediaκή ένδεια κατασκευάζει θέματα καταχρηστικά και πέρα από την ρεαλιστική διάστασή τους. Δεν υπάρχει ρεπορτάζ στο οποίο να μην υφέρπει η υπερβολή. Στο αθλητικό η υπερβολή φτάνει στα όρια της γελοιότητας. Ειδικά στη μεταγραφική περίοδο.
Στον ΠΑΟΚ δε θυμάμαι να ανακοινώθηκε δυο φορές συμφωνία με ποδοσφαιριστή χωρίς να υπογράψει εν τέλει. Ο Ρατς είναι ο ένας από τους δυο ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν. Τουλάχιστο επισήμως, υπό την έννοια ότι ανακοινώθηκαν. Ο άλλος είναι ο Γκολάσα. Πέρα από το αν είναι ικανοί (που μοιάζουν να είναι) και αφήνοντας στην άκρη τα περί χτισίματος μιας ανταγωνιστικής ομάδας, το ότι φτάσαμε στις 8 Ιουλίου χωρίς να καλυφθεί ο βασικός κορμός του ρόστερ είναι θέμα. Ο Κόλκας αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει διαφορετική αντίληψη μεταξύ Βρύζα και Αναστασιάδη στις μεταγραφές. Όταν πρόεδρος και προπονητής διαφωνούν για τον τρόπο ενίσχυσης της ομάδας υπάρχουν δυο λύσεις: α) Να τη δώσει ο Σαββίδης που τελικώς θα πληρώσει το λογαριασμό. β) Κάποιος από τους δυο να κάνει πίσω…Κι αν αυτό δε μεταφράζεται απαραίτητα σε παραίτηση θα μπορούσε να ζητηθεί από το μεγαλομέτοχο να παίξει το ρόλο του διαιτητή. Διαφορετικά, η εικόνα μιας ομάδας από την οποία οι φίλοι της αλλά ακόμη και οι αντίπαλοί της προσδοκούν ή περιμένουν να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα είναι θολή όσο τα νερά της λίμνης του Ρεθύμνου.
Αν πάλι ο Αναστασιάδης επιδιώξει να παίξει το ρόλο του ήρωα που θα μεγαλουργήσει ως ηγέτης ομάδας η οποία θα αποτελείται από «δικά της» παιδιά, ως επί το πλείστον πιτσιρικάδες, τότε κινδυνεύει να ακυρώσει το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει σε σχέση με τις τρεις προηγούμενες συνεργασίες του στον ΠΑΟΚ. Την οικονομική και διοικητική σταθερότητα. Ούτε επί Μπατατούδη, ούτε πολύ δε περισσότερο επί Γούμενου είχε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί το λαϊκό έρεισμά του στο βαθμό που θα του επέτρεπε να οικοδομήσει μια ομάδα η οποία θα διεκδικούσε τίτλους.
Αλλωστε, είναι πολύ νωρίς για να αναδειχθούν προβλήματα σε μια συνεργασία που ξεκίνησε με διαφορετικές προοπτικές. Τα διαζύγια προχωρούν όταν πλέον εξαντλείται κάθε περιθώριο συνεννόησης. Και δημοσιοποιούνται μόνο όταν καταστεί ανέφικτη οποιαδήποτε προσπάθεια. Χωρίς, επικοινωνιακούς ακροβατισμούς πόσο μάλλον και κροκοδείλια δάκρυα. Ούτε καν από το συμπαθές ερπετό του Ρεθύμνου.
ΥΓ. Σήμερα αναμένουμε την κορύφωση μιας ενδελεχούς εισαγγελικής έρευνας για τα στημένα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κι αυτή τη φορά λέγεται ότι στα δίχτυα πιάστηκαν μεγάλα ψάρια κι όχι αθερίνες…