Το ποδόσφαιρο και η πολιτική προσφέρονται για υπερβολές. Εάν για παράδειγμα την απόδοση μίας ομάδας την περιγράψουν 10 διαφορετικοί άνθρωποι δύο ενδεχόμενα συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες: το ένα να υπάρχουν ισάριθμες διαφορετικές απόψεις για το τι έγινε μέσα στο γήπεδο. Το δεύτερο να υπάρξουν περιγραφές για παίκτες τύπου Ρονάλντο και Μέσι.
Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική όπου η ερμηνεία των γεγονότων γίνεται αυθαίρετα και χωρίς… φρένο.
Ο πρόεδρος του Ηρακλή κ. Παπαθανασάκης παρότι βρίσκεται σ’ έναν χώρο όπου επιτρέπεται κάθε είδους υπερβολή δεν συνηθίζει να παραμορφώνει την πραγματικότητα. Ακόμη και σ’ αυτή την χρονική περίοδο, που ο Ηρακλής με τις επιτυχίες του έχει κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό σ’ ολόκληρη την χώρα προτιμάει να μιλάει με ρεαλισμό. Σ’ άλλη περίπτωση θεωρώ, σχεδόν δεδομένο, ότι ο αντίστοιχος πρόεδρος ομάδας θα λειτουργούσε όπως οι πολιτικοί προεκλογικά στο… μπαλκόνι. Θα μιλούσε επί παντός επιστητού, θα υπόσχονταν γήπεδα όπου ο Ηρακλής θα γιορτάσει τίτλους, ομάδα που θα κατακτήσει Πρωταθλήματα, μετεγγραφές αεροδρομίου κ.ο.κ. Δεν θα πρωτοτυπούσε ο κ. Παπαθανασάκης εάν ακολουθούσε αυτόν τον δρόμο. Συνηθίζεται στην Ελλάδα να επενδύουν οι παράγοντες στο θυμικό του κόσμου, το οποίο βεβαίως όταν στραβώσει το πράγμα αποτελεί κακό σύμβουλο για τους φιλάθλους.
Ο κ. Παπαθανασάκης, εάν ερμηνεύω σωστά τα όσα λέει, δείχνει έναν άνθρωπο που υπόσχεται μόνο αυτά τα οποία μπορεί να κάνει. Θα έλεγα ότι κυριολεκτικά μετράει τις λέξεις που λέει κάθε φορά που τοποθετείται δημοσίως. Δε γνωρίζω εάν λειτουργεί έτσι και στην καθημερινότητα του ή εάν ακολουθεί μια συγκεκριμένη επικοινωνιακή πολιτική ώστε να μην εκτεθεί. Ούτε μπορώ να ξέρω πως θα διαχειριστεί στο μέλλον τυχόν αναποδιές που μπορεί να προκύψουν στον Ηρακλή. Όταν συμβεί αυτό θα μιλήσουμε επί συγκεκριμένων γεγονότων. Τούτη τη στιγμή πάντως ο πρόεδρος του Ηρακλή εκπλήσσει ευχάριστα με την διοικητική και επικοινωνιακή πολιτική του. Ανανέωσε χθες το συμβόλαιο του Νίκου Παπαδόπουλου, κάνοντας μία κίνηση ουσιαστική και με τεράστιο συμβολισμό, υποσχέθηκε ότι σε έξι μήνες ο Ηρακλής θα έχει υποδειγματική οργάνωση στο λογιστήριο του και έβαλε ψηλά τον πήχη για τις χορηγίες. Ακόμη, μίλησε με καθαρές κουβέντες για το γήπεδο και δεν «έχτισε» πάνω στο συναίσθημα των φίλων του Ηρακλή. Με λίγα λόγια ακολούθησε τη δική του «γραμμή» κι εκτιμώ ότι αυτό αρέσει στους φίλους του Ηρακλή οι οποίοι έχουν βιώσει τραγικές στιγμές στον παρελθόν από τα τερτίπια των παραγόντων.
Εκείνο πάντως που προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η διοίκηση του Ηρακλή στον σχεδιασμό της βάζει και το ενδεχόμενο της μη αδειοδότησης της ομάδας για την επόμενη χρονιά. Αντιμετωπίζει τα πάντα με ρεαλισμό. Έχει εγκαίρως πλάνο b και δεν εφησυχάζει ποντάροντας στο ότι με επικοινωνιακά τρικ θα μετατοπίσει τις ευθύνες στην περίπτωση που η αρμόδια επιτροπή «ανάψει κόκκινο».
Ο κ. Παπαθανασάκης δείχνει ότι είναι από τους παράγοντες που χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι ήρθε στον Ηρακλή στην καλύτερη στιγμή. Τι απομένει; Να συνεχίσει να έχει την ίδια συμπεριφορά κι όταν η πίεση θα γίνει μεγαλύτερη.
