Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να ζητά υψηλούς στόχους από επίσημα χείλη. Χρόνια τώρα, θεωρώ πως η παθητικότητα που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ως ΠΑΟΚ δεν βγαίνει σε καλό.
Υπήρχε πάντα η δικαιολογία της ΕΠΟ, που είχε βάση και για αυτό το λόγο ήμουν μαζεμένος. Φέτος, τώρα που λυγίζουν τα γιουσουφάκια, δεν μπορώ να διανοηθώ έναν ΠΑΟΚ παθητικό. Φέτος το Πρωτάθλημα θα κριθεί ανάμεσα σε τέσσερις ισοδύναμες ομάδες και θα το πάρει όποιος το πιστεύει παραπάνω. Και εμείς δεν δείχνουμε ως οργανισμός αλλά και ως περίγυρος πως το πιστεύουμε.
Η πρώτη ένδειξη πίστης της ίδιας της ομάδας, έρχεται από τον εσωτερικό κανονισμό. Σε αυτόν μπαίνουν τεράστια κίνητρα στους παίκτες για κατάκτηση πρωταθλήματος. Τα νούμερα είναι ικανά να περάσουν το μήνυμα εντός ομάδας.
Είναι μία θετική εξέλιξη. Ο εσωτερικός κανονισμός έχει συμφωνηθεί και θα υπογραφεί σύντομα. Όμως πρέπει να ψηθεί και ο περίγυρος.
Νομίζω πως ο κόσμος περιμένει πως και πως το παιχνίδι της Κυριακής. Θέλει να δει τον ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα, θέλει να δει πως αντιδρά απέναντι σε μία ομάδα που πέρυσι δεν κέρδισε στη Τούμπα, κάνοντάς την μάλιστα ελάχιστες φάσεις.
Θέλει να πιαστεί από κάπου, θέλει να δει πως υπάρχει η ελπίδα. Θέλει να ψάξει επιχειρήματα κατά των κακοπροαίρετων που μειώνουν συνεχώς τα στελέχη της ομάδας.
Θέλει να δει καλό ποδόσφαιρο, θέλει να ονειρευτεί, θέλει να δει κάτι που του λείπει 31 χρόνια.
Στη μάχη της ΕΠΟ, δύσκολα τα πράγματα για την ΕΟ. Δύο δικαστικές κεφαλιές σε μία μέρα, διοικούσα επιτροπή που θα τρέξει τις εκλογές μέσα από έκτακτη γενική συνέλευση που θα μετρηθούν οι δυνάμεις.
Αυτό που με έκανε έξαλλο χθες, ήταν η ταλαιπωρία που βίωσαν οι νεαροί διεθνείς της Ελπίδων, οι οποίοι για να γλιτώσει η ομοσπονδία πέντε χιλιάδες ευρώ το πολύ, ήταν στον δρόμο για 18 ώρες.
Επέστρεψαν οι πέντε του ΠΑΟΚ που είχαν και το Αθήνα – Θεσσαλονίκη και δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους. Σίγουρα την Κυριακή θα είναι πιο φρέσκοι, όμως όχι στο 100%.
Η ουσία βέβαια δεν έχει να κάνει με την Κυριακή, αλλά με το πώς σκέφτονται οι υπεύθυνοι για τους ποδοσφαιριστές. Ο τρόπος τους είναι ασέβεια προς τα παιδιά και το ίδιο το άθλημα το οποίο και καλά υπηρετούν.
Όμως τελειώνουν τα ψωμιά τους…