Η πρόκριση του Αρη στα πλέι οφ του Europa League μετά από το βαρύ 3-0 του αγώνα του Μόλντε φάνταζε ότι μόνο μ’ ένα θαύμα θα γινόταν πραγματικότητα. Κι αυτό το θαύμα ο Αρης το άγγιξε χθες.
Κατάφερε να ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα, πήγε το παιχνίδι στην παράταση αλλά εκεί δέχτηκε ένα κρύο γκολ το οποίο στην ουσία σήμανε τον αποκλεισμό του. Είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι μετά από αυτή τη εξέλιξη ο Αρης αποκλείστηκε, καθώς οι “κίτρινοι” είχαν ευκαιρίες για να καθαρίσουν την πρόκριση στα 90’ λεπτά του αγώνα, αλλά δεν το έκαναν.
Ολοι οι αποκλεισμοί είναι πικροί, αλλά για τον Αρη ο χθεσινός δύσκολα καταπίνεται. Κανείς όμως δεν πρέπει να κατηγορηθεί ότι δεν προσπάθησε, καθώς όλοι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος κατέθεσαν την ψυχή τους στα 120 λεπτά. Παρά τον αποκλεισμό, αυτόν τον άδικο και πικρό αποκλεισμό, εκτιμώ ότι ο Αρης βγαίνει δυνατός για τη συνέχεια της φετινής χρονιάς κι αυτό ίσως να μπορέσει να αξιολογηθεί ότι πέσει η αδρεναλίνη όλων εκείνων που έχουν συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα.
Ο Αρης έδειξε από το πρώτο λεπτό του αγώνα ότι πίστευε την πρόκριση. Πίεζε ψηλά, έκλεισε του Νορβηγούς στο μισό γήπεδο και κυνηγούσε το γκολ με κάθε τρόπο. Πολλές φορές παρασυρμένοι οι παίκτες του από το πάθος τους για την πρόκριση, αλλά έστω κι έτσι έγινε ο κυρίαρχος του αγώνα.
Ο Παντελίδης κατάλαβε ότι ήταν άστοχη επιλογή του να ζητήσει από τους παίκτες στον πρώτο αγώνα να παίξουν το 4-3-3, ένα σχήμα που τακτικά δεν του “δούλεψε” σε κανέναν από τους προηγούμενους αγώνες, ούτε φυσικά στην Ολλανδία. Ετσι ξεκίνησε τον χθεσινό αγώνα με το γνώριμο 4-2-3-1. Με τον Ντιγκινί πίσω από τον Ιντέγε, τον Φετφατζίδη δεξιά και τον Λάρσον αριστερά. Ο Δεληζήσης επιλέχθηκε αντί του απόντα Βέλεθ και ο Αρης μπήκε στο γήπεδο για να κυνηγήσει το θαύμα. Σε κάτι τέτοιους αγώνες το επικίνδυνο είναι το συναίσθημα να κυριαρχήσει της λογικής, να γίνει ένα λάθος, να σκοράρει ο αντίπαλος και να σβήσει το όνειρο.
Ο Αρης όμως ήτα πολύ πιεστικός και από το πρώτο λεπτό δεν έδωσε το δικαίωμα στους Νορβηγούς να απειλήσουν την εστία του Κουέστα. Στο α’ ημίχρονο το πέτυχαν μόνο μία φορά στο 26’ όταν σ’ ένα σουτ η μπάλα χτύπησε το δοκάρι των “κίτρινων”. Αυτή ήταν και η μοναδική ευκαιρία της Μόλντε στο πρώτο 45λεπτο.
Ο Αρης προσπάθησε να δημιουργήσει φάσεις για γκολ κυρίως από τα πλάγια καθώς έλειπε ο παίκτες που θα συνδέσει άμυνα και επίθεση. Η νευρικότητα όμως ήταν εμφανής και αποτυπώνονταν στις πολλές λανθασμένες μπαλιές. Ολα αυτά μέχρι το 23’ όταν ο Ιντέγε προσπάθησε ανεπιτυχώς να αξιοποιήσει μία σέντρα του Λάρσον. Δύο λεπτά αργότερα ο Ματίγια, μ’ ένα σπάνιας ομορφιάς γκολ από απευθείας εκτέλεση φάουλ, έβαλε τον Αρη μπροστά στο σκορ και φωτιά στις κερκίδες.
Οι μηχανές του Αρη πήραν για τα καλά μπροστά, πίεσε τους Νορβηγούς, ο Φετφατζίδης έκανε σπουδαία πράγματα από δεξιά και οι κίτρινοι κατάφεραν να φθάσουν σ’ ένα δεύτερο γκολ στο 37’ με τον Δεληζήση. Αυτό ήταν. Ο Αρης πλέον είχε 53’ λεπτά για να πάει τον αγώνα στην παράταση. Και επειδή σ’ ένα γήπεδο που κόχλαζε η επιθυμία αυτή είναι θέμα χρόνου να γίνει πράξη οι “κίτρινοι” δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Επαιξαν την Μόλντε όπως η γάτα με το ποντίκι και δημιούργησε τέσσερις μαρς ευκαιρίες για γκολ. Ολα έδειχνα ότι το τρίτο γκολ ήταν θέμα χρόνου. Ο Παντελίδης έδωσε μεγαλύτερη επιθετική ορμή στην ομάδα βάζοντας τον ξεκούραστο Μαρτίνες στη θέση του Λάρσον (64’) και λίγο αργότερα (78’) τον Γιουνές στη θέση του Φετφατζίδη που έδειχνε κουρασμένος. Ο Αρης είχε περάσει τη θηλιά στον λαιμό των Νορβηγών και την έσφιξε στο 87’ με τον Ντιγκινί που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και τα συναισθήματα των φίλων του Αρη στον ουρανό.
Η παράταση έμοιαζε , λόγω της σωματικής και ψυχικής πίεσης, με ρώσικη ρουλέτα. Και οι “κίτρινοι” πάτησαν τη σκανδάλη στη χειρότερη στιγμή.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
