Οι απαιτητικοί ρόλοι αναζητούν πάντα ιδανικούς ερμηνευτές. Οι πρωταγωνιστές βάζουν όλοι το ίδιο στοίχημα: να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό στις ερμηνείες τους.
Ο Γιάννης Φετφατζίδης ανέκαθεν, σε όποια ομάδα έπαιξε,ήθελε και προσπαθούσε ο ρόλος του να είναι πρωταγωνιστικός. Όταν όμως έβλεπε η επιθυμία του να μη γίνεται πράξη, «εξαφανιζόταν». Εξάλλου, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που στην πορεία της καριέρας του τον κατηγόρησαν ότι αδικεί τον εαυτό του και το πλούσιο ταλέντο του. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η περσινή του παρουσία στον Αρη, από τον Φεβρουάριο μέχρι το τέλος της σεζόν.
Από την πρώτη μέρα που ενσωματώθηκε στην ομάδα έμοιαζε με ξένο σώμα, δεν συμμετείχε ενεργά ούτε στους πανηγυρισμούς. Ξενερωμένος και στην πραγματικότητα δεν κατάφερε ποτέ να μπει στο κλίμα, αλλά και στο… πετσί του ρόλου που είχε να διαδραματίσει. Στην εποχή του Ματέο Γκαρσία και του ανεβασμένου Λάρσον, οι ευκαιρίες του δεν ήταν πολλές. Χρησιμοποιήθηκε σε μόλις 10 παιχνίδια, στα περισσότερα μάλιστα προερχόμενος από τον πάγκο.
Φέτος τα δεδομένα άλλαξαν. Ο ρόλος του έγινε απαιτητικός και ο ίδιος εξελίσσεται σε ιδανικό… ερμηνευτή.
Το διετές συμβόλαιο που του έδωσε ο Αρης, μετά από πρωτοβουλία του Καρυπίδη και παρά τους ενδοιασμούς του Παντελίδη, ταυτόχρονα με τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν, τον απελευθέρωσαν. Απελευθέρωσαν ουσιαστικά τον ηγέτη που κρύβει μέσα του.
Αισθάνεται απελευθερωμένος
Στη μέχρι τώρα καριέρα του ο Γιάννης Φετφατζίδης έχει αποδείξει ότι είναι ο ορισμός του “παίκτη ψυχολογίας”. Οσοι τον έζησαν στον Ολυμπιακό, στα up&down του, κάνουν λόγο για... «έναν κυκλοθυμικό χαρακτήρα, που δεν ανοίγεται εύκολα. Όταν δε μένει εκτός αγώνων, τον παίρνει από κάτω ψυχολογικά, κλείνεται στον εαυτό του και φτάνει στο σημείο να μη μιλάει ούτε στους πιο κοντινούς του ανθρώπους».
Κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που έχει μεταμορφώσει τον φετινό Φετφατζίδη σε ουσιαστικό πρωταγωνιστή και η επιστροφή του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν έγινε καθόλου τυχαία. Πήρε για τα καλά μπρος, παίζει με σπασμένα φρένα, απολαμβάνει να παίζει στο γήπεδο και βγάζει τον καλύτερό του εαυτό.
Κόντρα στον Παναθηναϊκό πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση, παίζοντας μάλιστα για πρώτη φορά φέτος στο αριστερό άκρο της επίθεσης (σσ μέχρι τώρα είχε χρησιμοποιηθεί κυρίως δεξιά και μόνο στο Βόλο ξεκίνησε «10άρι»). Εκανε «άνω-κάτω» τους αμυντικούς των πράσινων, σκόραρε και έδωσε ασίστ. Κι αυτή ήταν ακόμη μία βραδιά επιβεβαίωσης των υψηλών ικανοτήτων και της τρομερής του ποιότητας, αλλά ταυτόχρονα κι όσων κατά καιρούς έλεγαν οτι «αδικεί τον εαυτό του».
Το καλύτερο ξεκίνημα
Πόσο κομβικός, αλλά και πόσο διαφορετικός, είναι ο Φετφατζίδης φέτος αποδεικνύεται και από τους αριθμούς. Το δείγμα των επτά επίσημων αγώνων μπορεί να μην είναι επαρκές, μέχρι τώρα όμως είναι ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής του Αρη. Αυτό πιστοποιείται από τη γενικότερη παρουσία του στο γήπεδο, κυρίως όμως μέσα από τους αριθμούς. Εχει χρησιμοποιηθεί 461 λεπτά (σσ ήδη 123 περισσότερα από πέρυσι!) έχοντας παράλληλα φανέλα βασικού και κατ’ επέκταση μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης. Εχει πετύχει ένα γκολ και μοίρασε τέσσερις ασίστ.
Είναι ο πρώτος «δημιουργός» του Πρωταθλήματος, έχοντας συμμετοχή στα τρία από τα πέντε γκολ του Αρη στη Super League. Αν προσθέσουμε και την Ευρώπη, την απίθανη ενέργειά του και ασίστ στο 2-0 του Δεληζήση, στο δεύτερο ματς με τη Μόλντε, τότε το ποσοστό ανεβαίνει στο… 55%, ήτοι συμμετοχή στα πέντε από τα εννέα συνολικά τέρματα της ομάδας.
Αριθμοί που φανερώνουν τη μετάλλαξή του μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα στην ίδια ομάδα. Αν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς, τότε δεν αποκλείεται να κάνει μία από τις αποτελεσματικότερες σεζόν της καριέρας του. Σκεφτείτε μόνο ότι, η τελευταία φορά που είχε τόσο μεγάλο αριθμό σε ασίστ ήταν την περίοδο 2013-14 με τη φανέλα της Τζένοα, σε σύνολο όμως 30 αγώνων.
Από την έντυπη έκδοση της σημερινής (18/9) Metrosport