Ηταν η τέλεια μέρα! Μία σπουδαία εμφάνιση από μία ψυχωμένη ομάδα, από ποδοσφαιριστές που απέδειξαν στην πράξη να αντιλαμβάνονται τις ευθύνες που τους αναλογούν για το κακό ξεκίνημα στη φετινή κούρσα του Πρωταθλήματος.
Βγήκαν μπροστά, άλλαξαν την εικόνα της ομάδας, “σκόρπισαν” τον Παναθηναϊκό επαναφέροντας την ηρεμία και την κανονικότητα στον Αρη και κέρδισαν σε αυτοπεποίθηση για το ντέρμπι που ακολουθεί με τον ΠΑΟΚ.
Ο Αρης εμφανίστηκε εξαιρετικά διαβασμένος στο παιχνίδι του αντιπάλου και ο Τόλης Τερζής, σε κάθε περίπτωση, πιστώνεται το πλάνο θριάμβου.
1. Το στήσιμο της ομάδας και η διαχείριση του αγώνα πιστώνονται στον Τόλη Τερζή. Ο Έλληνας τεχνικός δεν πήγε στα… αναμενόμενα κι επιπλέον δεν δίστασε να ρισκάρει.
Επέλεξε να “επενδύσει” στον ποιοτικό Μπρούνο Γκάμα (σσ πήρε φανέλα βασικού μετά από οκτώ μήνες!) από το να πάει σε μία λύση πχ Λάρσον. Ο Πορτογάλος έχει την ικανότητα να προσδίδει το απρόβλεπτο, κρατάει μπάλα και κυρίως διαθέτει την ποιότητα να κινείται σχεδόν παντού μεσοεπιθετικά.
Τον χρησιμοποίησε σε ρόλο επιτελικού μέσου και η παρουσία του έδωσε άλλον αέρα, πιο φρέσκο, στην ομάδα. Ταυτόχρονα, κίνηση-ματ αποδείχθηκε η επιλογή να βάλει τον Ντιγκινί στο δεξί άκρο της επίθεσης και να μετατοπίσει αριστερά τον Φετφατζίδη. Ο Γάλλος συνέβαλε τα μέγιστα (και) στην κάλυψη της αμυντικής αδυναμίας του Σούντγκρεν, γιατί ξέρει να μαρκάρει, και έβγαλε ουσιαστικά νοκ-άουτ τον Ινσούα.
2. O Αρης που είδαμε στο Πανθεσσαλικό με τον Αρη που είδαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε “χτυπητές” διαφορές. Με το Βόλο ήταν… κουραστικός. Προχθές, ορεξάτος, γεμάτος διάθεση, ενέργεια, πήγαινε πρώτος στις μπάλες και τις μονομαχίες και φυσικά ήταν συγκεντρωμένος στο πλάνο του.
Εν πολλοίς η γεμάτη εμφάνιση πιστώνεται στους ποδοσφαιριστές και στη διάθεσή τους. Αγωνιστικά ωστόσο ο Τόλης Τερζής προσπάθησε και άλλαξε κάποια πράγματα. Μείωσε τα γεμίσματα και δη, τον ανορθόδοξο τρόπο ανάπτυξης της ομάδας.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα δεν υπάρχει. Στα πρώτα δύο ματς Πρωταθλήματος, με ΟΦΗ και Βόλο, ο Αρης έκανε συνολικά 57 γεμίσματα. Κόντρα στον Παναθηναϊκό μόλις 14, που σημαίνει ότι κράτησε την μπάλα περισσότερη ώρα κάτω και έπαιξε το στυλ παιχνιδιού που του ταιριάζει βάσει ρόστερ και της ποιότητας που διαθέτει.
3. Η ιστορία μπορεί να γραφόταν διαφορετικά εφόσον στα προηγούμενα παιχνίδια ο Αρης εκμεταλλευόταν τις δεκάδες ευκαιρίες που δημιούργησε, ειδικά στην έδρα του.
Με τα… αν όμως δουλειά δεν γίνεται και η ιστορία έγραψε ότι η ομάδα κόντρα στον Παναθηναϊκό, στο πρώτο ματς στη μετά Παντελίδη εποχή, ήταν πιο εύστοχη και κέρδισε θριαμβευτικά. Με ΑΕΛ Λεμεσού, Μόλντε και ΟΦΗ δημιούργησε αθροιστικά 63 τελικές, είχε τέσσερα δοκάρια, ένα χαμένο πέναλτι και σημείωσε τέσσερα γκολ.
Οσα δηλαδή έβαλε στον Παναθηναϊκό, στις 13 τελικές προσπάθειες που δημιούργησε το βράδυ της Κυριακής. Είναι ξεκάθαρο ότι η αποτελεσματικότητα των κιτρινόμαυρων σε συνδυασμό με την αγωνιστικότητα και τη σωστή προσέγγιση των ιδιαιτεροτήτων της αναμέτρησης οδήγησαν τους κιτρινόμαυρους σ’ έναν… περίπατο.
4. Γιάννης Φετφατζίδης. Το πρόσωπο του Αρη κι αυτός που κρίνει την αποτελεσματικότητα της ομάδας μεσοεπιθετικά. Κάθε μέρα και καλύτερος, δείχνει οτι άφησε πίσω του όλες τις δυσάρεστες στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος και προσφέρει την ποιότητα που αδιαμφισβήτητα διαθέτει.
Η παρουσία του στο αριστερό άκρο της επίθεσης ήταν ένα από τα τρικ του Τερζή στον Δώνη.
Έτσι, αφενός προστάτεψε τον αδύναμο αμυντικά Φετφατζίδη και αφετέρου “δυνάμωσε” αμυντικά τον Αρη από τα δεξιά με Ντιγκινί-Σούντγκρεν. Επιθετικά ο 28χρονος ήταν όλα τα λεφτά. Ηταν μέσα και στα τρία πρώτα γκολ της ομάδας (άνοιξε το σκορ, δημιούργησε τα άλλα δύο) και γενικότερα στις περισσότερες εμπνεύσεις των κιτρινόμαυρων.
Η φετινή παρουσία του με τη φανέλα του Αρη σε κάθε περίπτωση δικαιώνει τους ανθρώπους της ομάδας – πρώτο απ’ όλους τον Καρυπίδη- για την επιμονή τους να του προσφέρουν νέο διετές συμβόλαιο.
5. Μπράουν Ιντέγε. Έψαχνε το γκολ και επιτέλους το βρήκε. Κυρίως για τον εαυτό του και την ψυχολογία του, διότι από τη στιγμή που “ξεμπούκωσε” είναι πιθανό η σύνδεσή του με τα δίχτυα να εξελιχθεί σε μόνιμη. Δεν είναι όμως το γκολ που πέτυχε ο Νιγηριανός και τον έκανε να ξεχωρίσει. Είναι η γενικότερη παρουσία του στο γήπεδο.
Έπαιρνε… παραμάζωμα τους στόπερ κάθε φορά που επιχειρούσαν να διεκδικήσουν μαζί του την μπάλα, πίεζε συνεχώς ψηλά στην αντίπαλη άμυνα και με την παρουσία του απασχόλησε τον μισό Παναθηναϊκό ανοίγοντας έτσι διαδρόμους για τους συμπαίκτες του.
Για τον Γκάμα και τις εμπνεύσεις του, για τις “μπούκιες” του Φετφατζίδη, για τον δημιουργικό Ντιγκινί. Κι αυτοί με τη σειρά τους φρόντισαν στο τέλος να δημιουργήσουν και για τον Μπράουν, ανοίγοντάς του τον δρόμο για τα αντίπαλα δίχτυα. Σε κάθε περίπτωση η προχθεσινή βραδιά ανήκει και στον Ιντέγε.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport