Kαλύτερα να είχα καταπιεί τη γλώσσα μου. Ελεγα χθες το απόγευμα στο Metropolis ότι περιμένω έναν ΠΑΟΚ προσεκτικό, ψύχραιμο, συγκεντρωμένο και καλά οργανωμένο απέναντι στον Αγιαξ.
Εναν ΠΑΟΚ του οποίου οι παίκτες θα αποφύγουν παιδαριώδη ατομικά λάθη και δεν θα δεχτούν ψυχρό γκολ από το πουθενά ή από “στημένα”, όπως συνέβη σε κάποια φιλικά ματς. Δυστυχώς, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε από πολύ νωρίς πίσω στο σκορ με ένα γκολ από το πουθενά, στο πρώτο “στημένο” που κέρδισε ο Αγιαξ. Κανείς δεν κινήθηκε προς την μπάλα και ο Γιαννούλης που βρέθηκε στην πορεία της την ακούμπησε χαλαρά όσο… χρειαζόταν για να τη στείλει στα δίχτυα του Πασχαλάκη. Ηταν ένα ακόμη άδοξο γκολ από τα αρκετά που έχει δεχτεί ο ΠΑΟΚ, ιδιαίτερα σε ευρωπαικά ματς.
Με 0-1 από το ξεκίνημα και με αντίπαλο τον Αγιαξ ο βαθμός δυσκολίας του αγώνα από μεγάλος έγινε τεράστιος. Ομως, οι παίκτες του ΠΑΟΚ βάλθηκαν να αντιδράσουν και παρά το γεγονός ότι άρχισε να φαίνεται κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξη, αλλά και στην εξουδετέρωση του ασφυκτικού πρέσινγκ από τους παίκτες του Αγιαξ, στην πρώτη ωραία επιθετική ενέργειά τους, μόλις βρήκαν ελεύθερο χώρο, κατόρθωσαν να ισοφαρίσουν, χάρη στην κάθετη μπαλιά – τρύπα του Βαρέλα, την προώθηση του Μπίσεσβαρ και το “άνοιγμα” αριστερά, την υπέροχη συρτή πάσα του Γιαννούλη και το άψογο πλασέ του Ακπομ. Φανταστικό γκολ.
Υστερα, ήρθε αυτός ο φοβερός… σέντερ φορ που λέγεται Μάτος να “καρφώσει” τον Ονάνα, γράφοντας με μια απίθανη κεφαλιά το 2-1 και βάζοντας φωτιά στην Τούμπα. Αυτά είναι μάγκικα γκολ από “στημένα”. Οχι με αυτογκόλ…
Ηδη είχαμε αρχίσει να βλέπουμε ένα εντελώς διαφορετικό ματς, με τον ενθουσιώδη ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή και τον τρομοκρατημένο Αγιαξ κομπάρσο. Αλλά το δυστύχημα για τον ΠΑΟΚ ήταν ότι ο Ελ Καντουρί και ο Πέλκας έχασαν αμέσως μετά δυο τεράστιες ευκαιρίες σε ένα χρονικό διάστημα που οι παίκτες του Αγιαξ τα είχαν χάσει στην κυριολεξία. Ετσι, δεν πήγαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ στα αποδυτήρια με δύο ή τρία γκολ διαφορά, που θα ήταν λογικό και δίκαιο, πήγαν, όμως, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και ενισχύοντας το ηθικό τους, γιατί αυτοί ήταν που πέτυχαν δύο εξαιρετικά γκολ κι αυτοί ήταν που έχασαν καλές ευκαιρίες. Το μαρτυρούσαν και οι αριθμοί. 7 τελικές είχε ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο, 4 ο Αγιαξ.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξαναχτύπησε η κατάρα του κρύου γκολ, του χαζού γκολ, του γκολ από το πουθενά και το τίποτε. 2-2 για τον Αγιαξ, πάλι με άδοξο τρόπο για τον ΠΑΟΚ, μ’ αυτήν την απίστευτη καραμπόλα πάνω στον Χούντελαρ από την απόκρουση του Βαρέλα. Ηταν κρίμα. Δεύτερη φορά κρίμα. Ρεσιτάλ… γκαντεμιάς. Το οποίο φαίνεται επηρέασε τους παίκτες του ΠΑΟΚ γιατί δεν αντέδρασαν όπως στο 0-1. Οι αντίπαλοί τους κρατούσαν την μπάλα και έκαναν επιθέσεις, ενώ αυτοί έδειχναν βραχυκυκλωμένοι και ανήμποροι να δημιουργήσουν τις προυποθέσεις για ένα τρίτο γκολ. Ο Φερέιρα θέλησε να φρεσκάρει κέντρο και επίθεση, βάζοντας στις θέσεις του Πέλκα και του Μπίσεσβαρ τον Λημνιό και τον Αουγκούστο και αλλάζοντας τη διάταξη σε 4-3-3, για να ισχυροποιηθεί ο ΠΑΟΚ επιθετικά.
Στο τελευταίο 15λεπτο το ζητούμενο ήταν και για τις δύο ομάδες ένα γκολ. Ο Φερέιρα “επιστράτευσε” και τον Στοχ, αντί του Ζαμπά, για να έχει και δεύτερο ξεκούραστο επιθετικό, ωστόσο οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν βρήκαν τον τρόπο να δημιουργήσουν ευκαιρίες, ούτε καν να κυκλοφορήσουν την μπάλα, ενώ ο Αγιαξ έχασε δύο ακόμη ευκαιρίες με τον Χούντελαρ. Γενικά, το δεύτερο ημίχρονο ήταν εντελώς άγονο για τον ΠΑΟΚ. Ηταν σα να μην έγινε. Εστω και έτσι, όμως, κάλλιστα θα μπορούσε να μείνει το σκορ στο 2-1 αν δεν είχαμε το μπιλιάρδο στη φάση της ισοφάρισης του Αγιαξ.
Η ρεβάνς δεν είναι χαμένη υπόθεση από χέρι. Είναι πολύ πιθανό να σκοράρει ο ΠΑΟΚ και στο Αμστερνταμ, επωφελούμενος από τις αμυντικές αδυναμίες του Αγιαξ που και χθες φάνηκαν. Πρέπει, όμως, να αντέξει πίσω. Μόνο η νίκη δίνει πρόκριση. Θεωρητικά, ισοδυναμεί με όνειρο απατηλό. Αλλά αυτόν τον ΠΑΟΚ που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο κανείς δεν μπορεί να τον θεωρεί ξεγραμμένο.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
