Ζινεντίν Ζιντάν: Η φυγή πριν την «καταιγίδα»

Κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής ιστορίας έχουμε απολαύσει πολλούς περίφημους ποδοσφαιριστές, μερικοί εκ των οποίων τυγχάνουν να είναι οι κορυφαίοι. Ελάχιστοι, όμως, μπορούν να περηφανεύονται πως κατάφεραν να κερδίσουν τους σημαντικότερους τίτλους σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, όντας το ‘’θεμέλιο’’ της εκάστοτε ομάδας. Ένας από αυτούς είναι ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Λίγοι είχαν τα κότσια να φύγουν μετά από μια κατάκτηση Τσάμπιονς Λιγκ, και συγκεκριμένα του τρίτου. Μα ο Ζιζού είναι διαφορετικός απ τους άλλους…

Απ’ την φτωχογειτονιά της Μασσαλίας στα σαλόνια της Ευρώπης

Γιος Αλγερινών μεταναστών, μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της Μασαλίας, ο Ζιζού δεν είχε ως ίνδαλμα κάποιον από τους σπουδαίους Γάλλους του παρελθόντος, αλλά έναν Ουρουγουανό «βιρτουόζο» της μπάλας, τον Έντζο Φραντσέσκολι. Αργότερα, μάλιστα, έδωσε το όνομα Έντζο στον πρώτο του γιο. Το παρατσούκλι του, «Ζιζού», οφείλεται στον πρώτο προπονητή του στις Κάννες, Ζαν Βαρό, σημαίνει «άσπρη γάτα» και προέρχεται από τις αέρινες και κομψές κινήσεις του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, που τον έκαναν πολύ διαφορετικό από τους σύγχρονούς του ποδοσφαιριστές, σε μία εποχή που κυριαρχούσε η δύναμη.

Πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης με τη Γαλλία, ο Ζιντάν φόρεσε τη φανέλα της Γιουβέντους, ακολουθώντας τα βήματα του συμπατριώτη του, Μισέλ Πλατινί, και στην συνεχεία της Ρεάλ, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του Champions League το 2002. Το γκολ που είχε πετύχει κόντρα στη Λεβερκούζεν ήταν  μέχρι πριν από λίγες ημέρες το καλύτερο που έχει σημειωθεί ποτέ σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, μέχρι που ήρθε ο Γκάρεθ Μπέιλ στο Κίεβο να του κλέψει αυτό τον άτυπο τίτλο.

Από τις ατομικές του διακρίσεις, ξεχωρίζουν η «χρυσή μπάλα» του 1998, τα τρία βραβεία κορυφαίου ποδοσφαιριστή από τη FIFA (1998, 2000, 2003) και άλλο ένα από την UEFA (2002), το βραβείο για τον πολυτιμότερο παίκτη του EURO 2000 και του Μουντιάλ 2006 και για τον MVP του τελικού το 1998. Το 2004, σε διαδικτυακή ψηφοφορία που διοργάνωσε η UEFA, ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της 50ετίας.

Το 2001 ο Ζιντάν άλλαξε για πάντα την ποδοσφαιρική βιομηχανία παίρνοντας μεταγραφή για την Ρεάλ Μαδρίτης. Η «Βασίλισσα» έδωσε το μεγαλύτερο (μέχρι το 2009, τρίτο αυτή την στιγμή) ποσό που είχε δοθεί ποτέ για αγορά ποδοσφαιριστή. 75 εκατ. ευρώ! Ήταν η εποχή που ο Φλορεντίνο Πέρεθ, πρόεδρος της Ρεάλ, δημιουργούσε τους περίφημους «Γκαλάκτικος». 

Την επόμενη σεζόν 2002-03 η διοίκηση της Ρεάλ συνέχισε να αγοράζει επιθετικούς ποδοσφαιριστές, αμελώντας την άμυνα. Επίσης απέλυσε τον Ντελ Μπόσκε, τον προπονητή που έχτισε αυτή την επιτυχημένη ομάδα. Σαν αποτέλεσμα, τις επόμενες τρεις σεζόν, οι «Γκαλάκτικος» έμειναν πίσω από την Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο στην Ισπανία και αποκλείστηκαν σε προημιτελικά η φάση των «16» στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ζιντάν, σε ατομικό επίπεδο, συνέχισε να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο. Μπορεί να μεγάλωνε ηλικιακά, αλλά αυτό δεν έμοιαζε να μην επηρεάζει καθόλου. Αγωνιζόταν περίπου 40 ματς την σεζόν σκοράροντας συχνά και έχοντας πολλές ασίστ.

Το ημερολόγιο γράφει 25 Απριλίου 2006, ο Ζινεντίν Ζιντάν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Μπορεί να είχε άλλο ένα χρόνο συμβόλαιο με τη ‘’Βασίλισσα’’, αλλά δεν ήταν στις προθέσεις τους να συνεχίσει να παίζει μπάλα. Είχε μπροστά του το Παγκόσμιο Κύπελλο και αυτή θα ήταν η τελευταία διοργάνωση της καριέρας του. Ήταν 34 χρόνων και δεν είχε κανένα πρόβλημα να πει δημόσια ότι είχε κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά.

 Η προαγωγή απ τον Ζοζέ…

Την 1η Ιουνίου του 2009, ο Φλορεντίνο Πέρεθ έγινε για δεύτερη φορά πρόεδρος της Ρεάλ. Αμέσως κάλεσε κοντά του τον Ζιντάν και τον έκανε προσωπικό του σύμβουλο. Ένα χρόνο αργότερα, με την έλευση του Μουρίνιο, οι αρμοδιότητες του Ζιζού μεγάλωσαν. Ήταν φανερό ότι ο Πορτογάλος ήθελε να ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο τον Χόρχε Βαλντάνο και να προωθήσει στη θέση του τον Γάλλο. Ο Ζιντάν άρχισε να εκπροσωπεί τον σύλλογο στις εκδηλώσεις της UEFA, αλλά και να είναι παρών σε προπονήσεις, ταξίδια και συσκέψεις με το προπονητικό τιμ. Τελικά, τον Ιούλιο του 2011, ο Ζιζού πήρε τη θέση του Βαλντάνο και έγινε ο νέος αθλητικός διευθυντής της Ρεάλ. Όμως ο "μήνας του μέλιτος" δεν κράτησε πολύ.

Κάποια στιγμή ο Μουρίνιο ζήτησε από τον Ζιντάν να εφαρμόσει περίεργες "στρατηγικές" εναντίον των διαιτητών (δηλώσεις, ανακοινώσεις κλπ), αλλά ο Γάλλος αρνήθηκε και με δική του απόφαση έμεινε στο περιθώριο. Τον Μάιο του 2012, ο Special One ανακοινώνει στον Πέρεθ ότι δεν επιθυμούσε να συνεχίσει την συνεργασία του με τον Ζιντάν. Ο Γάλλος κράτησε επίπεδο, αποσύρθηκε από το προσκήνιο και ανέλαβε πόστο στις ακαδημίες, ως σύμβουλος για τα νέα ταλέντα. Έναν χρόνο αργότερα, όταν ο Μουρίνιο έφυγε για την Αγγλία και τη θέση του πήρε ο Κάρλο Αντσελότι, ο Ζιντάν έγινε βοηθός του, παίρνοντας πλέον το βάπτισμα του πυρός στον πάγκο. Η συνεργασία των δυο ανδρών αποδείχτηκε απόλυτα πετυχημένη, με ένα Κύπελλο Ισπανίας και φυσικά την περίφημη décima, το δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Ο Ζινεντίν αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να αναλάβει πρώτος προπονητής. Η Καστίγια, η δεύτερη ομάδα της Ρεάλ, που αγωνιζόταν στην Segunda B, ήταν η ενδεδειγμένη λύση και ο Γάλλος τα πήγε εξαιρετικά στην πρώτη του σεζόν. Η ομάδα τερμάτισε στην 6η θέση του 2ου Γκρουπ, δυο μόλις βαθμούς πίσω από τις θέσεις που οδηγούσαν στα πλέι οφ της ανόδου. Στη δεύτερη σεζόν, ο Ζιντάν άφησε την Καστίγια στη δεύτερη θέση του 2ου Γκρουπ, μόλις δυο βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Μπαρακάλντο, έχοντας πετύχει σε 19 αγώνες, 12 νίκες, 5 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες. Και αυτό γιατί στις 4 Ιανουαρίου του 2016, ο Φλορεντίνο, αφού απέλυσε τον Ράφα Μπενίτεθ, τον κάλεσε να αναλάβει πρώτος προπονητής στην πρώτη ομάδα.

Ο Ζιζού δεν θεωρούσε ότι ήταν έτοιμος, αλλά οι συνθήκες ήταν τέτοιες που τον "ανάγκασαν" να πει πρόωρα το ναι στην πρόταση του Πέρεθ και να γίνει ο πρώτος Γάλλος κόουτς στην ιστορία των "μερένγκες".

Η συνέχεια είναι γνωστή…

Μέσα σε λίγους μήνες οδήγησε τη Ρεάλ στην κατάκτηση ενός ακόμα Champions League, του ενδέκατου στην ιστορία των "μπλάνκος", ενώ στη φετινή σεζόν, έχοντας ήδη προσθέσει στη συλλογή του ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και ένα Μουντιάλ Συλλόγων. Τρεις διαδοχικές φορές πρωταθλητής Ευρώπης, ο πρώτος προπονητής ύστερα από 59 (!) χρόνια που οδήγησε την Βασίλισσα στην κατάκτηση του νταμπλ (Πρωτάθλημα - Champions League) σε μια σεζόν.

Ο Γάλλος κόουτς είδες ότι η Ρεάλ φέτος δυσκολεύτηκε στο πρωτάθλημα τερμάτισε τρίτη και καταϊδρωμένη, 17 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα του Ερνέστο Βαλβέρδε, στην δεύτερη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δύο αιωνίων αντιπάλων του ισπανικού ποδοσφαίρου, με πρωταθλήτρια την Μπάρτσα.

Αφήνει πίσω του μια ομάδα με νοοτροπία απόλυτης κυριαρχίας, με παίκτες-κλειδιά σε «προχωρημένη» ποδοσφαιρικά ηλικία, 33 ο Κριστιάνο, 32 ο Ράμος και ο Μόντριτς.

Όπως γράφτηκε απ’ τα ΜΜΕ της Μαδρίτης έφυγε γιατί δεν νιώθει ότι υποστηρίζεται αρκετά από τον πρόεδρο Φλορεντίνο Πέρεθ. Ο Φάμπιο Καπέλο είπε ότι ο «Φλο» θα τον απέλυε αν δεν κατακτούσε το Champions League. Και ο βετεράνος Ιταλός, πρώην προπονητής της Ρεάλ και αυτός, κάτι παραπάνω ξέρει.

Έφυγε γιατί νιώθει ότι οι παίκτες δεν ανταποκρίνονται πλέον στον ίδιο βαθμό με πριν,έχει φθαρεί και θέλει να ξεκουραστεί, ύστερα από δυόμισι πολύ απαιτητικά χρόνια. Φεύγει με εννέα κούπες, τέσσερις βαρβάτες (τρία Champions League και ένα πρωτάθλημα), αλλά αυτό το πονηρό «αντίο»…

Merci Zizou