Προφανώς η αναφορά φωτογραφίζει τον Λορέν Μορόν ο οποίος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι κι αυτή η εκτίμηση δεν πηγάζει τόσο από τη φάση του τέρματος όπου απέδειξε ότι διαθέτει το ένστικτο του επιθετικού όσο μια κούρσα (κυκλική είναι αλήθεια) πάνω από 50 μέτρα για να δυσκολέψει τη ζωή των αμυντικών του Ολυμπιακού.
Αν έδινε και την πάσα στις καθυστερήσεις σ’ έναν εκ των δύο συμπαικτών του που την περίμεναν καρτερικά, αποφεύγοντας να κάνει μια τελική προσπάθεια με το εξωτερικό φάλτσο, τότε όλα θα ήταν υπέροχα για τον 30χρονο φορ.
Είναι η φάση που αδίκησε την εμφάνισή του και δεν έδωσε μεγαλύτερη ουσία στο καλό παιχνίδι των «κίτρινων».
Γιατί, καλά τα όσα υποστηρίζει ο Ολυμπιακός περί χαμένων ευκαιριών αλλά οι ουσιαστικές – μαζί με τις προϋποθέσεις – δεν ήταν περισσότερες από τον Άρη.
Πράγματι οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να βρουν γκολ στο πεντάλεπτο 20’-25’ γιατί από εκείνο το σημείο και μετά δεν ήταν δα και τόσο «ενοχλητικοί» για την αμυντική γραμμή του Άρη.
Αντε να προσθέσω και το διάστημα 53’-58’ με τις δύο φάσεις του Ζέλσον Μάρτινς.
Γενικώς ο Αρης δεν στάθηκε απλά καλά, για ομάδα που δεν καίγεται και παίζει για τον εγωισμό της, αλλά η μεγαλύτερη φάση του αγώνα ανήκε σ’ αυτόν.
Γιατί πήρε πολλά από τον άξονα και κυρίως από τον Γιάννη Φετφατζίδη στο πρώτο ημίχρονο, αν συνέβαινε το ίδιο και με τον Κίκε Σαβέριο από την αριστερή πλευρά όλα θα ήταν καλύτερα.
Οι δε πλάγιοι μπακ (Οντουμπάτζο-Μοντόγια) δεν έκαναν απλά καλή δουλειά αλλά ουσιαστικά ακύρωσαν το σχέδιο του Ολυμπιακού.
Στην πραγματικότητα οι «κίτρινοι» ένιωσαν μόνο έναν μπελά, τον Ζέλσον. Εν τέλει, έκαναν αυτό που είχαν ανάγκη, ένα καλό παιχνίδι, πρωτίστως για τους εαυτούς τους και να ανεβάσουν την ψυχολογία τους.
Υγ: Κακός ο Σλοβένος διαιτητής. Τραγικός στον πειθαρχικό έλεγχο κι έφτασε στο σημείο να δώσει τρεις φορές πλεονέκτημα στον Ολυμπιακό σε φάουλ των παικτών του. Ειδικά με το χέρι του Ιμπόρα όπου ο Σαβέριο έβγαινε σε τετ α τετ.
