Συγκινήθηκε μιλώντας για τον ΠΑΟΚ ο πρώην ποδοσφαιριστής του Δικεφάλου, Κώστας Σταφυλίδης, ο οποίος φιλοξενήθηκε στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» και όταν χρειάστηκε να απαντήσει στο τι σημαίνει για τον ίδιο ο Σύλλογος, «λύγισε» , σημειώνοντας πως αποτελεί την αγάπη του και την καψούρα του.
Όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει για τον ίδιο ο ΠΑΟΚ, απάντησε, «Γιατί μου το κάνεις αυτό; ΠΑΟΚ, δύσκολο να πω. Είναι πολλά, μου βγαίνουν πολλά, είναι η αγάπη μου, η καψούρα μου».
Ο Έλληνας αριστερός μπακ ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τον ΠΑΟΚ όπου έκανε ντεμπούτο σε ηλικία 17 ετών 11 μηνών και 18 ημερών στον αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο τον Παναιτωλικό , ενώ 10 ημέρες αργότερα ο Λάζλο Μπόλονι τον έριξε στη... μάχη απέναντι στην Τότεναμ στο Λονδίνο.
Ο ίδιος παραμένει χωρίς ομάδα από το καλοκαίρι όταν αποχώρησε από τη Μπόχουμ και βρίσκεται στην αναζήτηση του επόμενου ποδοσφαιρικού του σταθμού.
Για το γεγονός πως δεν ξαναγύρισε στην Ελλάδα: «Γιατί δεν έτυχε να σου πω την αλήθεια ή γιατί κάποια διαστήματα δεν υπήρχε λόγος και κακά τα ψέματα αν θες να κάνεις μια καριέρα καλή και να δεις πράγματα πρέπει να δοκιμάσεις την τύχη σου εκτός Ελλάδος και να δεις που μπορείς να φτάσεις, ανάλογα και τι challenges έχει ο καθένας για τον εαυτό του».
Για το αν είναι μια διαδρομή που απόλαυσε όλα αυτά τα χρόνια με υψηλές παραστάσεις όπως η Μπουντεσλίγκα η Τσάμπιονσιπ η Πρέμιερ Λιγκ: «Ναι. Σίγουρα το απολαμβάνεις. Βασικά βλέπεις το ποδόσφαιρο, πως είναι και τι πρέπει να κάνεις ή να θυσιάσεις για να πετύχεις. Αλλά, έχει και κάποια δύσκολα πράγματα, γιατί το εξωτερικό δεν είναι εύκολο, τουλάχιστον για μένα δεν ήταν. Αλλά, άμα θέλεις να πετύχεις και να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα πρέπει να θυσιάσεις πράγματα και να υποστείς και πολλά».
Για το αν αισθάνεται Γερμανός: «Ναι, σε κάποια πράγματα. Όχι στις συνήθειες μου σαν άνθρωπος, αλλά σε κάποια άλλα κομμάτια βέβαια ναι».
Για το αν ήταν επιθυμία του να μείνει ελεύθερος για πρώτη φορά στην καριέρα του, μετά από αρκετούς τραυματισμούς: «Σίγουρα ήταν και τα δύο. Γιατί στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς έσπασα τα πλευρά μου. Μου κράτησε 3,5 μήνες περίπου. Οπότε έπρεπε να κάνω θεραπείες, να γυρίσω και να προετοιμαστώ. Δεν μπορούσα να εμφανιστώ κάπου έτσι. Δεν γινότανε. Γιατί ο μόνος τρόπος να το κάνω ήταν να πω ψέματα κάτι που δεν ήθελα και δεν θα το έκανα ποτέ. Μετά από αυτό ήταν επιλογή μου. Γιατί επιλογές είχα. αλλά δεν ήθελα για άλλους λόγους. Είπα ότι θα ρισκάρω και θα δω τι θα γίνει».
Για το πως νιώθει που δεν είναι σε κάποια ρουτίνα μιας ομάδας: «Πολύ, περίεργο. Δεν μπορούσα να το συνηθίσω, γιατί όσο έχεις την δουλειά σου, έχεις την ρουτίνα σου, ξέρεις καθημερινά τι πρέπει να κάνεις, τι θα κάνεις, τι θα φας, τι θα πιείς. Όλα είναι σε μια γραμμή».
Για το αν ανυπομονεί να επιστρέψει στην δράση: «Σίγουρα. Απλά δεν θέλω να κάνω κάτι για το οποίο δεν θα είμαι 100% σίγουρος πλέον. Δεν θέλω να κάνω κάτι απλά για να λέω ότι το κάνω».
Για το αν είναι στα σχέδιά του να επιστρέψει στην Ελλάδα: «Ναι, αναλόγως τις κατάλληλες συνθήκες. Αλλά, αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν είναι κάτι που λέγεται σε λίγες λέξεις που μπορείς να πεις, ναι, όχι, για μένα τουλάχιστον. Αλλά ναι. Θα το αφήσω εδώ. Είναι ανάλογα και τι θέλεις. Ή που θέλεις και που δεν θέλεις. Αλλά η ουσία είναι ότι ναι, θα το έκανα».
Για τα δημοσιεύματα που έλεγαν πως ο Σταφυλίδης επιστρέφει στην Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ: «Τα περισσότερα ήταν ψέματα, βασικά όλα ήταν. Σε καμία περίπτωση δεν ήμουν κοντά. Απλώς είναι να γράψουμε κάτι όταν δεν έχουμε κάτι να πούμε τα γράφουμε αυτά. Δεν με επηρέαζαν καθόλου. Εφόσον εγώ ξέρω την αλήθεια και τι γίνεται δεν με νοιάζει τώρα τι λένε και τι κάνουν».
Για το αν θέλει να κλείσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ: «Όχι δεν το έχω φανταστεί έτσι, γιατί ποτέ δεν καθόμουν να σκεφτώ αυτό το πράγμα, ότι τελειώνω και πρέπει να κλείσω την καριέρα μου κάπου. Είμαι της άποψης ότι τουλάχιστον σε αυτήν την ομάδα θα ήθελα να μπορώ να προσφέρω όσα μπορώ να προσφέρω. Όχι όταν δεν μπορώ να προσφέρω».
Για το τι θυμάται από το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Τότεναμ στο «White Heart Lane»: «Ήταν ένα παιχνίδι καλό και κακό. Γιατί ήταν καλό που έπαιξα φυσικά και ότι κέρδισε η ομάδα, αλλά πέρασα πολύ άσχημα 70 λεπτά γιατί κερδίζαμε, αποβλήθηκα και μετά 70 λεπτά υπέφερα στον πάγκο γιατί δεν έκανα τίποτα ούτε χέρι. Σαν πιτσιρικάς μου ήμουνα έλεγα πως θα χάσουμε ή θα φέρουμε ισοπαλία και θα φταίω εγώ. Έκλαιγα στον πάγκο γιατί ήταν άσχημο πολύ για μένα πολύ, αλλά τέλος καλό όλα καλά».
Για το γεγονός πως σε εκείνο το παιχνίδι έπαιζαν οι σημερινοί αστέρες, όπως ο Κέιν, ο Μόντριτς και την επόμενη του χρονιά στη Λεβερκούζεν ήταν συμπαίκτης του ο Σον:
«Η ποιότητά τους φαινόταν φυσικά. Τώρα ποτέ κανένας δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί ένας παίχτης. που μπορεί τότε να ήταν καλός και μετά να έπεσε η καριέρα του για οποιοσδήποτε λόγους. Αλλά ποιοτικά φαινόταν όλοι, ειδικά τον Σον που τον έζησα ήμασταν και ένα χρόνο μαζί, ενάμιση αν θυμάμαι καλά. ότι και να πω τώρα για αυτόν τα λέει όλα μόνος του».
Για την πρώτη του σεζόν στη Λεβερκούζεν: «Στην αρχή ήμουνα χαμένος και έλεγα τι κάνω εγώ εδώ. Αλλά νομίζω μετά από το πρώτο μισό της χρονιάς μετά πάτησα καλά, συνήθισα τον τρόπο προπόνησης, τον τρόπο ζωής γιατί δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, είναι όλα γύρω γύρω σου. Πρέπει λίγο να συνηθίσεις, γιατί όταν ένα παιδί φεύγει σε τόσο νεαρή ηλικία και πηγαίνει σε μια χώρα που είναι άσπρο ή μαύρο η διαφορά είναι χαοτική στον τρόπο ζωής και σε όλα εμένα με δυσκόλεψε η αλήθεια είναι».
Για το αν αντιλαμβανόταν τι θα ακολουθήσει μετά επί θητείας του Ιβάν Σαββίδη και όλα αυτά που έχουν γίνει στον ΠΑΟΚ: «Τον έζησα ένα χρόνο. Όταν ήρθε ο κύριος Σαββίδης ήξερες απ’ την αρχή τι θέλει να κάνει. Δηλαδή ήξερα ότι από την αρχή θέλει να αλλάξει γενικά όλο το σύλλογο, να τον κάνει στα δικά του μέτρα, να βοηθήσει και να κάνει όλα αυτά που έχει να κάνει. Εγώ πάντα πίστευα ότι ο ΠΑΟΚ θα ξεκινούσε να παίρνει τίτλους και να πρωταγωνιστεί. Έγινε σταδιακά, έτσι γίνονται αυτά. Αλλά αν με ρωτάτε αν το έβλεπα, ναι κάτι καλό πάει να γίνει».
Για το αν η εποχή Ιβάν Σαββίδη ξεκινούσε λίγο νωρίτερα, ίσως ο Κώστας Σταφυλίδης να μην είχε φύγει από το ΠΑΟΚ και να είχε μια διαφορετική τροπή καριέρα του: «Μπορεί. Στα χέρια της ομάδας ήταν ουσιαστικά. Τώρα αν με ρωτάτε πιστεύω ότι δεν θα μ’ αφήνω να φύγω».
Για την άποψή που έχει για τον Αντρέ Βιεϊρίνια και τον Πάμπλο Γκαρσία: «Αυτά τα δύο παιδιά, για μένα είναι καταπληκτικά. Δεν έχω κάτι αρνητικό να πω σε τίποτα. Με βοήθησαν και οι δύο πάρα πολύ όταν ξεκίνησα μου μίλαγαν και μου έδιναν συμβουλές».
Για το αν του πηγαίνει ο ρόλος του Γκαρσία ως προπονητής: «Είναι τελείως διαφορετικό, μπορεί ο κόσμος να μην το καταλαβαίνει, αλλά είναι τελείως διαφορετικό όταν είσαι μέσα και παίζεις και οι σφυγμοί σου φτάνουν τους 200 με την υπερένταση. Δεν ήξερα αν το περίμενα, αλλά πάντα έχει αυτό το ηγετικό δηλαδή φαίνεται ότι μπορεί να ηγηθεί μιας ομάδας. Εγώ που τον έζησα ως παίκτη μπορώ να το καταλάβω δηλαδή όταν μίλαγε έλεγε λίγα και καλά και όλοι καταλαβαίναμε τι γίνεται. Γιατί άλλο ηγέτης, άλλο αρχηγός της ομάδος. Για μένα ήταν ηγέτης».
Για το πόσο διαφορετικός είναι ο Κώστας του 2013 με τον Κώστα του σήμερα: «Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις τα λάθη σου σίγουρα. Δηλαδή αυτό είναι το πιο σημαντικό, νομίζω, για μένα. Δηλαδή δεν γίνεται, πρέπει να κάνεις λάθη για να μάθεις, πρέπει να ρισκάρεις για να μάθεις, πρέπει να κάνεις πράγματα. Σίγουρα είμαι πιο ώριμος. Σίγουρα πρέπει να σκέφτεσαι τα πράγματα αρκετές φορές και είναι κάτι που έχει αλλάξει όσον αφορά το κομμάτι της σκέψης».
Για το που κατατάσσει τον εαυτό του αριστερό μπακ ή σέντερ μπακ: «Έχω παίξει παντού. Αν με ρωτάς ποια είναι η θέση μου θα σου πω αριστερό μπακ. Αλλά έχω παίξει και αμυντικό χαφ και δεξί μπακ και στόπερ. Δεν έχω προβλήματα με αυτά. Πρέπει να πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω πρώτα. Το αρνητικό είναι όταν είσαι μπακ πρέπει να ανεβαίνεις, να κάνεις σέντρες. Εγώ τώρα με το δεξί μου πόδι δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα, όσα θα έκανα με τα αριστερό τουλάχιστον. Οπότε εκεί με ζορίζει λίγο αυτό το πράγμα. Πρέπει να προσαρμοστώ, να κάνω κάτι άλλο. Αλλά άμα ήταν να διαλέξω μια θέση θα διάλεγα αυτή του αριστερού μπακ».
Για το ποιο παιχνίδι θα ήθελε να ξαναπαίξει: «Θα ήθελα να ξαναπαίξω το Λίβερπουλ – Αγκσμπουρκ, για τους «32» του Europa League, γιατί στο τελευταίο λεπτό χτυπάω ένα φάουλ και αν σκόραρα θα περνούσαμε στην επόμενη φάση. Βασικά θέλω να το ξαναεκτελέσω και να το βάλω, Το δεύτερο είναι ΠΑΟΚ – Παναιτωλικός στο ντεμπούτο μου, συναισθηματικά και όχι ποδοσφαιρικά».
Για τι σκέψη που είχε όταν τελείωσε το ντεμπούτο του με τον ΠΑΟΚ: «Όταν μπαίνεις στο γήπεδο δεν σε ενδιαφέρει. Πριν είναι όλα στο μυαλό. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όταν κατάλαβα ότι θα με βάλουν να παίξω δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Τρεις – τέσσερις μέρες κοιμόμουν 7 το πρωί. Από το άγχος, από την αγωνία και από το ενθουσιασμό πως θα μπω να αγωνιστώ».
Για το αν έχει κάποιο ποδοσφαιρικό πρότυπο: «Όχι, ποτέ. Αν με ρωτάς ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που έχω δει και μακάρι να ήμουνα έτσι είναι ο Ροναλντίνιο. Αλλά δεν έλεγα μακάρι να γίνω σαν αυτόν. Όχι, δεν το είχα. Είχα παίκτες που πάντα που μου άρεσε να βλέπω, αλλά ποτέ δεν είχα κάποιον που έλεγα, πως θέλω σαν αυτόν να γίνω. Αυτό ποτέ δεν το είχα».
Για το χόμπι του που είναι το ψάρεμα: «Ναι, είμαι “άρρωστος” με αυτό. Βασικά από τον πατέρα μου από μικρός το είχα κολλήσει, αλλά τα τελευταία χρόνια από τον Παναγιώτη Γλύκο. Πηγαίνουμε ψαρεύουμε, εντάξει τα περισσότερα τα πετάμε ξανά στη θάλασσα. Είναι κάτι που με γεμίζει και με χαλαρώνει πολύ».
Για ποιος προπονητής τον επηρέασε περισσότερο και πήρε πράγματα:«Σίγουρα θέλοντας και μη είναι ο Μπόλονι. Δεν μπορώ να σου πω κάποιον άλλον. Γιατί ξεκίνησα να παίζω με αυτόν, με βοήθησε σε πολλά πράγματα και πρακτικά. Δεν λέω μόνο ότι με έβαλε να παίξω, δηλαδή ο άνθρωπος ασχολήθηκε μαζί μου πολύ. Τέλειωνε η προπόνηση και με κράταγε στο γήπεδο να εκτελώ φάουλ και να κάνω σέντρες. Ειδικά στην Μεσήμβρια που δεν είχαμε ούτε προβολείς, καθόταν νύχτα να με βλέπει και να μου μιλάει. Δηλαδή ουσιαστικά αυτός ήταν που μου έδωσε τα περισσότερα πράγματα, γιατί ήμουν και στην αρχή της καριέρας μου μάθαινα πράγματα και τώρα μαθαίνω, αλλά τότε όλα ήταν καινούργια για μένα ουσιαστικά. Οπότε αυτόν θα σου πω».
Για τον Φερνάντο Σάντος: «Ο Σάντος ήταν πιο σκληρός. Αλλά και αυτός με έπαιρνε στις προπονήσεις. Αυτός ξεκίνησε και με ανέβαζε και κατάφερα να πάω στην Εθνική για πρώτη φορά με τον Σάντος. Ήταν πιο σκληρός βασικά. Δεν μίλαγε πολύ. Τώρα αν του κάνεις τη δουλειά, του την κάνεις. Δεν την κάνεις, δεν την κάνεις. Τώρα δεν ξέρω σε βάθος χρόνου αν τον είχα δυο-τρία χρόνια προπονητή τι μπορεί να άλλαζε, αλλά δεν ήταν τόσο συχνή η επαφή μας. Ήταν καλός προπονητής, σκληρός και θα σου λέγε μόνο δυο πράγματα».
Για το κεφάλαιο της Εθνικής Ελλάδος: «Η Εθνική είναι για όλους, πρέπει να χαίρεσαι όταν πηγαίνεις εκεί. Είναι η μεγαλύτερη τιμή για κάθε αθλητή. Όσο αγωνίστηκα, η δική μου ταπεινή άποψη είναι ότι πάντα προσπαθούσα, πάντα πάλευα, πάντα θα βοηθούσα, πάντα θα έκανα τα πάντα, ό,τι μπορούσα να κάνω γι’ αυτήν. Παρόλο που οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, ειδικά τα δικά μου τα χρόνια στην Εθνική. Αλλά τώρα τα άλλα που συμβαίνουν ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του και ζει με αυτές. Τώρα ο Θεός θα κρίνει».
