Αντικειμενικά, η ισοπαλία ήταν ό,τι δικαιότερο θα μπορούσε να βγάλει το χθεσινό παιχνίδι στους Ζωσιμάδες. Ούτε ο ΠΑΣ, ούτε ο Άρης δικαιούταν κάτι περισσότερο γιατί καμία ομάδα δεν πήρε ξεκάθαρα τα ηνία του παιχνιδιού και οι καλές ευκαιρίες εκατέρωθεν ήταν μετρημένες, σε ένα 90άλεπτο πολύ ισορροπημένο.
Φανερά ο Άρης είχε το μυαλό του στο Αγρίνιο, στον πρώτο ημιτελικό με τον Παναιτωλικό την ερχόμενη Τρίτη. Αυτό φάνηκε από τον τρόπο που ο Άκης Μάντζιος διαχειρίστηκε τη χθεσινή αναμέτρηση και κυρίως τις αλλαγές στο αρχικό σχήμα. Για παράδειγμα, έδωσε φανέλα βασικού στον Μπένετ, "βάφτισε" (από ανάγκη) αριστερό μπακ τον Φατόρε, χρησιμοποίησε για ένα ημίχρονο τον...κομμένο -πριν μία εβδομάδα - Ντουκουρέ.
Είδε και την ομάδα του βέβαια, για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι, να στερείται συνεργασιών και κατ' επέκταση δημιουργίας. Να μην έχει ιδέες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου κι αυτό είναι το ανησυχητικό. Όπως και ότι ο Άρης έβγαλε (ξανά) μια εικόνα ομάδας δίχως νεύρο.
Μόνο όταν μπήκε στο παιχνίδι ο Μανού Γκαρθία είχε να...δείξει κάτι πιο απειλητικό προς την εστία του Νάγκι. Μέχρι το 60' η ομάδα δυσκολευόταν να πατήσει κάτω την μπάλα, να δείξει ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο στο παιχνίδι. Αν δεν ακολουθούσε ο αγώνας της Τρίτης στο Αγρίνιο, ίσως το πιο σημαντικό 90άλεπτο της σεζόν, δεν θα υπήρχε ΚΑΜΙΑ δικαιολογία για τη χθεσινή εμφάνιση και κατ’ επέκταση τη δεύτερη διαδοχική απώλεια βαθμών. Με αντίπαλο μάλιστα που παλεύει για την παραμονή.
Το θέμα είναι την Τρίτη ο Άρης να εμφανίσει το καλό του πρόσωπο, της ομάδας που τρώει σίδερα για το αποτέλεσμα, και να κάνει το μεγάλο βήμα προς τον τελικό. Μόνο έτσι θα ρεφάρει, μόνο έτσι θα μετριάσει τον προβληματισμό που δημιούργησαν τα τελευταία αποτελέσματα σε συνδυασμό με την εικόνα και την αναταραχή που δημιουργήθηκε τα προηγούμενα 24ωρα γύρω από τη συζήτηση περί καθυστέρησης πληρωμών.
Οι ποδοσφαιριστές του Άρη είναι υποχρεωμένοι να βγουν στο σπουδαιότερο παιχνίδι αποφασισμένοι και κυρίως αφοσιωμένοι στο μεγάλο στόχο κάνοντας το πρώτο βήμα για την παρουσία τους στον τελικό.
